Horen en zien

Soms lees je (onderweg) een reclametekst of protestleus op een bord of auto die grappig, apart of grof is en denk je “Hoe komen ze erop?”
Of je hoort iets (vaak uit kindermonden) waarbij je hetzelfde denkt.
Ik heb een tijdje paar dingen verzameld die ik gehoord en gezien heb.

Als ik bij de supermarkt mijn fietstas sta in te pakken zie ik vlak daarbij 2, zo te zien eerstejaars middelbare,  scholieren staan. De een heeft de ander aan zijn jas, vlak onder zijn keel beet.
Het ziet er niet uit of een volwassene moet ingrijpen, dus ik wacht even.
Zegt de ene jongen tegen de ander: ”Zweer je het op je leven en de levens die je nog gaat krijgen?”
De jongen zegt kennelijk iets in de trant van ja of goed; hij wordt losgelaten en samen lopen ze lachend verder.
Een jongen, zo te horen, met een aparte toekomstvisie!

Als we in de auto naar Limburg rijden komen we langs weilanden met positieve en minder positieve boerenteksten, zoals:

“Eigen slacht is onze kracht”
                        en

Op snelwegen zag ik auto’s rijden met wervende bedrijfsteksten teksten”
Zoals: “Bouwbink, wij zijn aanpakkers”

en gasten met een flinke eigendunk:

Ook zie ik een rode auto met Belgische nummerplaat, geen getallen en cijfers op de plaat maar alleen
“Katinka”
Het  blijkt dat het sinds maart 2014  voor een Belgische automobilist mogelijk is een kenteken met een zelfgekozen lettercombinatie te krijgen. De duizend euro die dat kost vloeit regelrecht richting de Belgische staatskas. 

Een Engels taalgrapje op een transportbedrijfswagen die kennelijk wel eens overzees gaat!

Als we na de kerst in een stad lopen zien we een moeder met een kind aan de hand langs een plein lopen. “Mam, is de ijsbaan opgeruimd?”
– Ja schat, die is nu weg –
En dan komt de verrassende vraag van de kleine ”Hoe dan?”

Als laatste nog een “meemaak dingetje”:

In een smalle doorgang in een winkelcentrum loopt een oude vrouw met een stok ons tegemoet, ze roept, als ze vlakbij ons is, heel hard “LUL”
“Natuurlijk” moet ik me er weer mee bemoeien en zeg “Nou, nou mevrouw, moet dat zo?”
Ze wijst met haar stok naar een verdwijnende rug met een hoodie en zegt “Weet U wat dat stuk vreten tegen me zei?” Als ik nee schud antwoordt ze zelf “Hij zei oudwijf kijk een beetje uit waar je loopt”
Nu ben ik ook ik verontwaardigd en even stil. Mijn lief is sneller in zijn reactie ” En u had nog wel een wapen bij u”
Nu lacht ze “Niet aan gedacht” Ze zwaait met haar stok en loopt door.