Achterhoek

In de auto, bijna op de plek van bestemming zie ik langs de weg een bordje met BRENGPUNT.
Voor ik kan zien wat dat is zijn we er al voorbij.

Mijn fantasie neemt de vrije loop.
Een kind lastig? Dan breng ik je naar het brengpunt.
Als kinderen vroeger lastig waren dreigden ouders met zwarte Piet, die het lastige kind, in de zak mee naar Spanje zou nemen.
Nog weer eerder was er, voor Amsterdamse kindertjes, de angst voor het Lucifergesticht.
Was jr, als kind, écht stout dan dreigden ouders je daarnaar toe te brengen. Je had geen idee wat het was, maar het woord “gesticht” was al genoeg om er niet heen te willen.
Zou het brengpunt zoiets zijn?

Het blijkt een plek te zijn waar men (inwoners van die regio) “grof, huishoudelijk restafval” kan brengen. Nooit eerder een bord “brengpunt” gelezen (iets echt Achterhoeks misschien?)

Dan zijn we in Doetinchem

in een parkeergarage waar een bord staat over de Zakheilige van Doetinchem. Ook daar heb ik nog nooit van gehoord “een zakheilige” Ik vermoed dat je een beeldje van zo’n “godheid” in je zak bewaart.

En inderdaad we vinden, elders in de parkeergarage, het beeldje met daarbij de tekst
de zakheilige (28×9 mm) is een beeldje dat in de zak werd meegedragen als afweer tegen ziektes en ongelukken.

Het beeldje is te bewonderen in een eigentijdse variant van een reliekschrijn.

We verlaten de parkeergarage en lopen door Doetinchem

We zien, ook eens omhoog kijkend, een imposant gebouw: de kerk Predik het Evangelie. In 1881 gebouwd in opdracht van Hervormde dominee ds. J van Dijk in “rijk eclectische vormen” (Eclectisch letterlijk: kiezen voor bestaande elementen uit andere stijlen om een nieuwe stijl te creëren)
Momenteel, zo las ik, is de kerk in gebruik door een Baptistengemeenschap.

We lopen verder en zien op een muur in Doetinchem en zien op een muur een “grappige” tekst staan

En dan komen we “zomaar” in een heel apart straatje met 5 gelijke huisjes met charmante boven geveltjes; het blijkt om huisjes te gaan die gebouwd zijn voor het Gasthuis fonds

Het Gasthuisfonds bestaat als sinds de Middeleeuwen (toen was er ook een echt een gasthuis waar armen en zieken onderdak en verpleging konden krijgen)

Het geld  voor dit fonds kwam uit giften, soms geld, maar ook wel uit goederen of grond.
Het gasthuis bestaat allang niet meer, maar er is nog altijd wél een flink bezit om mensen mee te helpen. De jaarlijkse rente van het bezit kan, ook nu nog, worden aangewend voor het geven van financiële hulp! [aan mensen die de noodzakelijke uitgaven voor hun levensonderhoud niet (meer) kunnen betalen]

Na deze Doetinchemse stop, het afscheid nemen van de zakheilige ( én het ophalen van onze auto) rijden we door naar onze uiteindelijke Achterhoekse bestemming; het mooie dorp Zelhem, waar volgens de overlevering ooit een heks, omgekeerd zittend op haar bezem, tegen de kerktoren aanvloog, maar waar het nu heel vredig en stil is.