Ik las dat Maastricht 2 basilieken heeft en meer dan 50 kerken, wandelend door Maastricht kom je altijd wel minstens één kerk tegen.
Altijd gedacht dat een basiliek een bouwvorm in de architectuur was; in Maastricht leerde ik dat voor katholieken een basiliek een eretitel voor een kerk is, een eretitel die alleen de paus kan toekennen (dus los van de vorm en uit welke tijd het gebouw is!)
Op het Vrijthof, het grootste plein van de Limburgse hoofdstad, valt onmiddellijk de Sint Servaas Basiliek op.
Dit bezoek aan Maastricht lopen we de Servaas in en bekijken de “schatten” ! Wat een rijkdom. Ik loop er rond als ware het een museum. Macht en weelde uitstralende spullen, vaak glimmend en mooi bewerkt, maar het beroert mijn hart niet; het is alleen maar MOOI!
Uiterlijk vertoon van kerken heeft in mijn ogen NIETS met innerlijke beleving te maken; in tegendeel het leidt af! (ik ben remonstrant opgevoed, dát zal er ook wel mee te maken hebben)
Het bergportaal (Porticus montis) met name de deur met beslag, is prachtig gemaakt en heeft de tand des tijds goed doorstaan; het dateert van omstreeks het jaar 1220!
Het is niet alles goud dat er blinkt, want als ik naar buiten kijk zie ik een bordje dat wijst naar het “vagevuur” De andere zijde van de katholieke medaille (hel en verdoemenis)*)
De biechtstoel in deze kerk (althans degene die ik zie) is prachtige houtbewerkt.
Ik weet niet dat of je dat ziet, als je er in plaatsneemt om vergeven te worden, maar IK zie het nu wel! Daar heeft een zeer bekwame houtbewerker (of meerdere) heel wat uurtjes werk aangehad. Het wordt me wat “veel” in deze kerk en we lopen naar buiten de openlucht in ( daar kun je God ook benaderen, als je dat zou willen)
Als we door de prachtige stad lopen komen we nóg een basiliek tegen, de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming (ook wel Sterre-der-Zee genoemd)
.
Boven de ingang staat: Gaat hier niet voorbij zonder te zeggen AVE MARIA.
Het staat er als een gebod, dus……… ik ga er niet voorbij, maar ik zeg geen Ave Maria; mijn compromis is dat ik er even binnenga. En er meteen weer uit
Genoeg kerken gezien; alle volgende lopen we voorbij.
Er is één kerk die ik heel graag binnen wil gaan hier in Maastricht: De Dominicanenkerk
Deze kerk werd in de 13e eeuw gebouwd als kloosterkerk voor de order der Dominicanen.
In 2007, na een uitvoerig archeologisch onderzoek (waarbij verstoorde én onverstoorde graven werden gevonden) én een restauratie, werd de kerk in gebruik genomen als boekhandel. Daarvoor moest er een kelderruimte worden aangelegd voor toiletten, personeelskantine, installaties voor verwarming, beluchting en verlichting én een ruimte voor de opslag van boeken. 
Meteen als ik door de voorzet-ingang binnenkomt breekt het wow- gevoel in me los, ook nu na eerdere bezoeken.
Ik vind de verbouwing, respectvol en prachtig gedaan en ik niet alleen: in 2008 riep de Britse krant The Guardian deze boekhandel in de Dominicanenkerk uit tot “mooiste boekwinkel ter wereld”. Daar ronddwalen is echt een feest.
De plafondschilderingen zijn nog zichtbaar, de tafel in de koffiehoek in de vorm van een kruis lijkt uit te nodigen om aan te gaan zitten, de galerijen zijn open zodat er naar pilaren, het plafond én naar beneden gekeken kan worden, de booggewelven geven een prachtige overkapping als in géén andere boekhandel!
Deze kerk beroerd mijn hart wel degelijk, wat het gebouw ooit geweest is, en nu is, past bij elkaar. 
Een kerk als heiligdom voor boeken!
*) dit “vagevuur” blijkt hier het steegje tussen de Servaas en de St Jan te zijn
Elke dag wat - blog 