Museum aan het Vrijthof

Ooit heb ik een feest gehad in het Spaans Gouvernement, een historisch gebouw aan het Vrijthof in Maastricht. Waarschijnlijk is dit het oudst bewaard gebleven woonhuis van Maastricht: de geschiedenis van het gebouw begint al in 1333.

Nu ik in Maastricht ben mét een voormalig fotograaf gaan we na vele jaren nogmaals  Vrijthof 18 bezoeken, deze keer niet voor een feest maar om de inzendingen van de Somfy Photography award 2022 te bekijken

Het afgelopen jaar (8.10. 2022 werd de prijs uitgereikt) werd de award gewonnen door fotograaf Bas Losekoot (1979) gespecialiseerd in portret- en documentairefotografie

We worden uiterst hartelijk welkom geheten door een dame die uitlegt uit dat iedere finalist aan deze tentoonstelling zijn eigen “kamer” heeft en dat behalve de winnaar er ook inzendingen van Jérémy De Backer (FR), Nathalie Daoust (CAN), Chantal Heijnen (NL), Viktor Hübner (DE), Petra Noordkamp (NL) en Fab Rideti (FR) te zien zijn.

Van mijn eerdere bezoek wist ik al dat dit een prachtig gebouw is, de renovatie heeft het gebouw qua entree behoorlijk veranderd maar het oude is goed bewaard gebleven en valt misschien nu meer op, door de tegenstelling.

Een kijkje van boven naar beneden, met de bijzondere raamknoppen én een kijkje op de twee uiterst vriendelijke ontvangers.
De laatste van mijn afbeeldingen van bovenaf laat een stukje de hal zien waar staat Back home (het thema van de tentoonstelling van 2022) mét de toevoeging –  And if Elsewhere was Here ?
Hetgeen ik interpreteer als “Als  thuis eens niet de aarde zou zijn?”( of het zo bedoeld is….?)

De inzending die het meeste indruk op mij maakte was die van Chantal Heijnen (opgeleid als sociaalwerker en sinds 2008 afgestudeerd aan de Fotoacademie) Niet alleen om de foto’s, hoewel die mooi zijn, maar om het verhaal erachter.
Zij maakte foto’s van de thuisloze Aseed Avelo Da Silva

Eerst woonde hij in een daklozenopvangcentrum in New York, maar voelde zich daar niet prettig omdat het er overvol was, sinds het begin van de pandemie woont hij op het strand van Coney Island in Brooklyn (schiereiland Atlantische Oceaan) ook als er sneeuw ligt en het 16 graden vriest.
Hij “woont” daar nu 3 jaar.Hij heeft, zegt hij zelf “Het beste uitzicht van de wereld”
Aseed : “Geen comfort hebben is mijn comfort, ik ben als militair geboren, hecht me niet aan een huis, de zee is mijn thuis”

Aseed maakt graag kleding van dekens die mensen hem geven; Japanse style sweaters noemt hij ze; ze houden hem warm tijdens koude dag

Seagull sweater

Chantal Heijnen(1976) drukte één van haar foto’s af op een stuk fleece en Aseed maakte er een sweater van.

Het Ger district (Mongolië) is erg vervuild tijdens de winter, omdat veel huishoudens steenkool verbranden om zich warm te houden. Dit brengt erg gezondheidsrisico’s met zich mee. De hoofdstad van Mongolië Ulaanbaatar is één van de meest vervuilde hoofdsteden ter wereld. (het inademen van de lucht in Ulaanbaatar staat gelijk aan 2 pakjes sigaretten op een dag)

Fotograaf Viktoer Hübner (1988) is voor dit project (fotograferen van mensen die hun moderne leven achter zich hebben gelaten om terug te gaan naar het geïsoleerde leven zoals dat ooit op de eilanden in het hoge, onherbergzame Noorden werd geleefd) verhuisd naar Noorwegen (Tromso)

Ook bij dit laatst ingezonden werk een tekst van Proust ( eerder al een boven een schoorsteen op de muur, zie foto boven)
Dit laatste citaat bleef in me resoneren!

De groepstentoonstelling BACK HOME is in Maastricht te zien tot en met 29 januari 2023.