Maastricht is ontstaan bij een doorwaadbare plaats in de rivier de Maas (Mosa Trajectum = doortocht door de Maas). Maastricht wordt al tweeduizend jaar lang ononderbroken bewoond.
De eerste omwalling van de stad kwam tot stand doordat de Hertog van Brabant begin 13e eeuw aan de stad het recht gaf een muur ter bescherming te bouwen.
Men bouwde om de stad een muur met een lengte van 2500 meter van kolenzandsteen 6 á 8 meter hoog, met om de 50 meter een halfronde toren.
In de eerste omwalling zaten een aantal poorten zoals de Helpoort (1229)
Stukken van de stadsmuren zijn nog te zien, dus nu we in Maastricht zijn besluiten we tot een stadsomwallingswandeling.
We lopen door het Stadspark en op sommige plekken vlak langs de stadsmuur. In de loop der jaren zijn er spleten en gaten tussen de stenen gekomen en soms zijn daar zaadjes in gevallen, waardoor er varentjes en andere plantjes in de stadsmuur groeien.
We zien van bovenaf ook de, ca 55 km lange rivier de Jeker, die in het Belgische Lens-St. Servais ontspringt en even verderop hij in de Maas zal uitmonden.
In het Stadspark staan borden met waarschuwingen tegen de vogelgriep bij een voliére en nog een bord bij de oever van de Jeker, op een plek waar heel veel eenden zitten. Gevraagd wordt eventueel dode vogels niet aan te raken en te melden.
Mijn lust tot kijken( en wellicht dode vogels zien, is na het lezen van het bord vergaan.
Ik loop door.
Ook zien we in het park vleermuizenkasten in de bomen én een “batpoole” mét uitleg erbij. Eigenlijk is de Batpoole een soort opvang voor dakloze vleermuizen, begrijp ik. Hier géén waarschuwing tegen vogelgriep.[ De vleermuis is dan wel een zoogdier, maar ik dacht dat ook vleermuizen vogelgriep kunnen krijgen]
Langs de Jeker staat een leuk houten beeld van een man met zijn hond in deplorabele staat, ik hoop dat het binnen afzienbare tijd gerepareerd gaat worden, het staat er zo mooi, het te laten wegrotten zou zonde zijn.
Als we een stukje verder lopen steekt een rood eekhoorntje het pad over. Het blijft net lang genoeg zitten zodat ik een foto kan maken, voor het wegschiet de boom in, hoger en hoger tot hij uit het zicht verdwenen is.
We zien de vroegere berenkuil met het kunstwerk de Halfautomatische Troostmachine (zie blog 11 jan) Het blijkt dat ooit (onlangs?) de hand van de dame in avondjurk de giraf streelde (vandaar het halfautomatische) Op “ons” moment van bekijken staat haar hand stil!
Wij duiken, weer eenmaal in de “bewoonde” wereld, een bruin café in. Op de deur staat “vrij gebruik van toilet”. Een lief bordje, vind ik.
Ik maak gebruik van de toilet, terwijl mijn lief de cappuccino besteld.
In het café wordt op een trap gestaan, en platen van het plafond gehaald, men is de kerstspullen aan het weghalen; over niet al te lange tijd worden de Carnavalsspullen opgehangen, zo verteld de eigenaar ons.
De koffie is heerlijk, het gezelschap aardig, tóch komen we niet voor het carnaval terug, vertellen we eerlijk, als men het vraagt.( Carnaval is niet echt ”ons ding” maar we wensen ze veel plezier)
Leuke straatjes en steegjes in Maastricht mét “aparte” paaltjes (ik denk dat dit de Maastrichter equivalent van de hoofdstedelijke Amsterdammertjes zijn)
Maastricht is een aantrekkelijke stad met veel te zien.
Wat heeft die stad een hoeveelheid aan kerken, maar daarover een ander blog.
Vrijthof
Elke dag wat - blog 