Vele landen hebben volksverhalen over een soort kabouters, zo heeft Ierland de leprechauns, in Nederland hebben we Klaas Vaak, Paulus de Boskabouter en Pinkeltje en Scandinavië heeft haar tomtes.
Die Scandinavische tomtes worden steeds populairder in Nederland en dan vooral met kerstmis.
Een tomte is, heb ik me laten vertellen, in Scandinavië nooit langer dan een meter, hij draagt versleten (verstelde) kleding, hij heeft altijd een lange witte baard en meestal een felgekleurde muts op zijn hoofd.
Volgens overlevering is de Tomte ( ook wel Nisse geheten)in Scandinavië beschermer van een boerderij (en alle gebouwen die op het erf er omheen staan)
Er zijn ook verhalen dat een tomte de ziel in zich heeft van de allereerste persoon die op die boerderij woonde.
Tegenwoordig wordt een tomte veelal met kerstmis in verband gebracht (dan jultomte geheten)
Was hij vroeger “gewoon” een kabouter in de jaren ’40 van de vorige eeuw is hij meer de kerstman van de Scandinavische landen geworden.
Zoals wij in Nederland een wortel voor het paard van Sinterklaas bij de schoorsteen neerleggen, zo zetten Scandinaviërs op kerstavond een kom julegrøt ( kerstepap met boter ) neer om de tomte gunstig te stemmen. (Als de tomte niet gerespecteerd werd óf geen bordje pap kreeg kon hij van de boerderij vertrekken en vervielen de bewoners daarvan in armoede)
Het schijnt dat aspecten van déze kerstkabouter gebruikt zijn om in Amerika (in 1931) een reclametekenaar van Coca Cola te inspireren om de kerstman ( de rode muts en baard) te ontwerpen.
In onze familie zijn nogal wat tomtes, geen één met ogen of mond, alleen zijn neus is zichtbaar tussen zijn baard. Ook hebben ze niet allemaal een lijf, benen en voeten, maar leuk zijn ze allemaal.
Er zijn er ook die zelfs na kerst in zicht blijven, misschien wel om onze huizen te beschermen
(de bescherming die in Scandinavië werkt zou het hier ook kunnen doen. Alleen die pap om hem gunstig te stemmen…. hoe maak je die?)
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, We kennen de uitdrukking : Waar rook is, is vuur, en zo zou je kunnen zeggen : waar er verhalen zijn over kabouters zijn er ook puntmutsen. Er zijn ook mensen die ze hebben gezien, maar daar is geen hard bewijs van . Blijkens de plaatjes in jou blog gelijken ze in elk land hetzelfde met kleine, niet belangrijke afwijkingen, Johannes
LikeLike