In Nederland vertellen volwassen mensen aan kinderen dat er in Spanje een bejaarde man woont, die eens per jaar naar Nederland komt omdat hij zo van kinderen houdt.
Die man heeft een rode jurk aan en, omdat er ten tijden dat men dit voor het eerst verzon, nog geen auto’s of vliegtuigen waren, kwam die oude man met een boot vanuit Spanje varen
en reisde hij over land op een paard.
Een wit paard want dat paste mooi bij zijn rode jurk, witte onderjurk en baard.
Omdat hij bejaard was had hij veel helpers en, omdat hij oud (lees: vergeetachtig was) kon hij hun namen niet onthouden en noemde hij ze allemaal Piet.
Aanvankelijk maakte hij nog onderscheid naar de kleur van hun kleding, dan zei hij; ”Gele Piet help roze en zwarte Piet eens even”.
Maar dat mocht niet meer vanwege discriminatie; tegenwoordig heten, wat Sint betreft, al zijn helpers gewoon weer gewoon PIET.
Kinderen opvoeden is moeilijk. Sommige ouders bedachten ooit dat het fijn zou zijn als iemand hen zou helpen; die bejaarde kindervriend leek hun daar prima geschikt voor.
Maar de Kindervriend weigerde, cadeautjes geven in ruil voor op zijn schoot zitten en een liedje zingen vond hij nog wel leuk, maar om te gaan opvoeden…… nee, daar had hij geen zin meer in.
Hij vond wel een alternatief voor de wanhopige ouders; zijn knechtjes konden helpen.
De ouders waren blij met, in ieder geval een beetje, hulp bij het opvoeden en bedachten toen dat het zou helpen als de Pieten alle wandaden van de kinderen zouden weten.
Van die tijd af waren de Pieten dus de meeste tijd op de daken te vinden. De hoofdPiet bedacht dat als ze daar toch waren om aan schoorstenen te luisteren, ze meteen vast wat cadeautjes door de schoorsteen naar beneden konden gooien, dat scheelde weer wat rondbrengen, dus dat werd gedaan.
En, omdat de oude baas toch een beetje supervisie moest houden, moest hij af en toe toch ook even het dak op. Maar, omdat hij oud was en niet zo goed kon klimmen, gebruikte hij daarvoor zijn paard; samen reden ze over de daken ter inspectie van de Pieten.
Eén van de jongere Pieten bedacht dat het misschien afschrikwekkend voor de stouterikjes onder de kinderen zou zijn als de Pieten de lege zakken zouden kunnen gebruiken om die stouterts in mee terug te nemen naar Spanje.
De oude baas vond dat een slecht idee; een kleine maand in dat koude kikkerland “leuk” doen tegen kinderen vond hij wel aardig, maar dan moesten die andere 11 maanden rustig in een heerlijk warm klimaat verlopen, ZONDER kinderen!
Mijn lief en ik hebben nooit de oude baas, noch zijn knechten “gebruikt” om te helpen opvoeden, opvoeden deden we zelf wel. Ook het verhaal van een man in een jurk vonden we “over de top” Maar spelend met andere kinderen én zittend op school “geloofden” onze kinderen wél in die man in de rode jurk die in de herfst met een boot kwam en stilletjes in december weer vertrok.
Onlangs kreeg ik ook ik toch was méér geloof in die bejaarde man.
We waren in een groot, oud kasteel en liepen er rond.
Een deur stond op een kiertje en aangezien ik nieuwsgierig ben én een vrouw én omdat de deur NIET dicht was, ging ik naar binnen en……………
……. kwam in de slaapkamer van de oude man. De eigenaar van het kasteel had een gedeelte van zijn kasteel beschikbaar gesteld aan de oude baas voor de duur van zijn verblijf in Nederland.
Ik zag behalve zijn slaapkamer, ook zijn werkkamer mét bureau mét het grote rode boek, maar ook de inpakkamer, die al vol met cadeautjes lag.
Opeens begreep ik ook het groot aantal witte busjes die we op de parkeerplaats hadden gezien. De man in de jurk was dan wel oud, maar niet gek; hij ging niet meer fysiek winkelen voor pakjes, maar liet de Pieten online de bestellingen doen. De koeriersdiensten brachten de pakjes wel naar het kasteel.
Ik ben wel nieuwsgierig, maar niet brutaal, toch heb ik een beetje spijt dat ik niet stiekem even in het grote boek heb gekeken, er zijn wel een paar kinderen waarvan ik dol graag zou willen weten wat hun wensen zijn (én wat ze hebben uitgehaald)
Maar ja, ik ben netjes opgevoed en blijf van spullen af die niet van mij zijn!
Toen we later in de tuin van het kasteel liepen zagen we dat de eigenaar van het kasteel wel restricties voor de oude baas en zijn knechtjes bedongen had: Er was een plek waar de zakken, met cadeautjes NIET mochten worden neergezet! (Er stond daar ook geen één zak)
Dat de Sint hier al vele jaren komt konden we zien aan zijn “parkeerplek” de “aankondiging” daarvan was wel te zien, wel vervaagd.
Zou hij dan toch…..?
Elke dag wat - blog 
Leuk Baars, echt iets voor volwassen, Johannes
LikeLike