In deze tijd van Netflix, Ziggo on Demand, Amazon Prime Video en van het streamen van soms gratis, films, weet ik niet of er nog veel mensen naar de bioscoop gaan.
Ik was er deze week en met mij zaten in de zaal nog zo’n 10 tot 15 mensen. Een grotendeels lege zaal dus, met achterin een plukje mensen.
Het is niet echt een belevenis (meer); naar de biosgaan.
Om te beginnen is er de bioscoopreclame. Kennelijk zijn er niet veel bedrijven die daar geld meer in willen steken, maar is er wel een bepaalde tijd voor gereserveerd. Daarom zie je misschien een stuk of 7 reclames maar die dan wel TIG keer voorbijkomen. Stomvervelend.
De film waar ik heen ging (ik was wat vroeg!) begon ook nog eens te laat, dus nog een keer extra die stomme reclames .( Ik ben omhoog gaan kijken en ontdekte tegen het plafond spinnenwebben)
Is een prachtig groot scherm en heerlijk zittende stoelen met voldoende beenruimte, genoeg voor mensen om uit hun warme huis te komen en daarvoor geld neer te tellen? De keer dat ik ging, NIET!
Later begreep ik waarom de film niet op tijd begon, er hadden kennelijk 2 mensen gereserveerd die wat later kwamen. Ik vermoed dat daar het wachten op was, want zodra ze binnen en gezeten waren, begon de film.
De film, naar een waargebeurde ,mij bekende, gebeurtenis was niet echt boeiend. Je weet van tevoren wat er gebeuren gaat, dus verrassend zal het niet zijn, maar door briljant spel, goede filmvondsten of een bijzonder script, kan het soms toch boeiend worden. Dat werd deze film helaas niet!
Wat vind ik bijzonder storend vind is, als “opeens” een beeld bevriest, en je mensen om je heen fluisterend aan elkaar hoort vragen “pauze? ” Het is niet echt duidelijk dat er DAN pauze aanbreekt!
Je weet het pas zeker als langzaam de zaallichten worden opgedraaid.
De bedoeling is duidelijk: uit de zaal en consumeren maar!
Er schijnen niet in alle bioscopen halverwege de film pauzes te zijn, heb ik me laten vertellen.
Alleraardigste bediening dat moet gezegd.
Dan gaat er een klein belletje dat betekent : terug naar de zaal.
(Waarschijnlijk ging de tijd later begonnen, van de pauzetijd af, want om me heen werd gemompeld dat de pauze wel erg kort was, drankjes werden mee de zaal ingenomen
Terug in de zaal begon het laatste stuk van de film.
Na afloop van de film bleven we nog even in het donker naar de aftiteling kijken, niet zo zeer dat we erg geïnteresseerd zijn in wie de catering bij de film had verzorgd,meer omdat we de tijd tussen film en het werkelijke leven even willen verlengen ( “het leukste cadeau in het donker”) Ook vanuit een niet-erg-boeiende-film moet er door het kijkpubliek geschakeld worden naar het normale leven van alle dag.
Het voordeel van een film met zo weinig bezoekers is dat bijna niemand voor je langs loopt, de anderen zitten naast of achter je. Als de aftiteling werkelijk is afgelopen staan we op.
We verlaten de bios.
Een ervaring rijker.
Elke dag wat - blog 