Wij gaan zelden uit eten (mijn lief kook heerlijk en vindt het ook leuk om te doen) maar na een wandeling of fietstocht ergens iets drinken of een lunch gebruiken dát doen we wel.
Onlangs, na een flinke, zonnige tippel kwamen we bij een gelegenheid mét terras. Ik moest dringend van het toilet gebruik maken en stoof daarheen terwijl mijn lief een tafeltje op het terras zou zoeken. Toen ik terug kwam stond hij in de hal op me te wachten: VOL!
We liepen naar de deur, vlak buiten de deur stond een man stoom af te blazen, terwijl zijn vrouw hem probeerde te kalmeren, hij brieste ”Er zijn vrije tafels genoeg”
Hij had gelijk, ik zag ook op het terras veel vrije stoelen, er zat echter wel een rood/wit lint doorheen gevlochten. “Lieverd, ze hebben geen personeel genoeg” probeerde de vrouw haar man tot rede te brengen. “Dan moeten ze maar sluiten, dit is belachelijk”
Wij liepen om het stel heen. Mijn lief vertelde dat ze hem inderdaad gezegd hadden dat ze geen personeel genoeg hadden om het “lege” gedeelte van het terras te kunnen bedienen.
Wij vonden het sneu, eerst een tijd dicht met Corona en dan geen personeel genoeg om de toestromende klanten te bedienen.
We gingen naar huis en dronken dáár wat.
Ook lekker en gezellig.
Volgend bezoek aan HORECA:
Deze keer hadden we een flink eind gefietst en zagen een Viscafé, het was lunchtijd.
We stapten af en bestelden een broodje vis en raakten aan de praat met de eigenaar. Hij vertelde geen personeel te hebben (het was een kleine zaak) en het tot dusver financieel net te kunnen redden. Hij hanteerde nog “oude” prijzen ondanks de verhoogde energiekosten!
Er waren mensen die het veel slechter hadden dan hij, ook in zijn woonplaats, vertelde hij.
Dáár wilde hij graag wat aan doen, maar wat? Hij had besloten elke week één arm gezin uit zijn woonplaats een gratis maaltijd te verschaffen.
“Meneer, mevrouw, dan hoor ik de vreselijkste verhalen, zo triest allemaal. Het is maar een klein gebaar, maar misschien zet het anderen ook aan om wat te doen”
Een geweldig, sociaal bewogen mens mét, het moet gezegd, een heerlijk broodje vis.
Volgende Horecabezoek:
We drinken een biertje op het terras van een voor ons bekende horecagelegenheid en dollen wat met de eigenaren die we al jaren kennen. Dan zegt de één tegen een personeelslid “Doe jij even de 2 minuten check bij tafel 4?”Ze loopt weg.
“Wat is” zo vraag ik nieuwsgierig “de 2 minuten check”?
Aanvankelijk terughoudend, krijg ik tenslotte toch een antwoord; Als de klant zijn maaltijd heeft gekregen, gaat een personeelslid, ca 2 minuten daarná vragen of alles naar wens is.
Er zijn méér regels in de Horeca dan ik weet.
Het is vaste prik dat we de laatste dag van de vakantie ergens waar we op dát moment zijn, uit eten gaan. Zijn we op een vaste plek dan reserveren we 2 dagen vóór we vertrekken een tafeltje in een gelegenheid die ons leuk lijkt.
Deze keer ging het mis: 2 dagen tevoren was té laat: al volgeboekt!
Ze hadden een alternatief, de zaak er naast was van dezelfde eigenaar, daar was nog wél plaats.
Ook dat zag er leuk uit, leek iets formeler met een uitgebreidere kaart: we zeiden JA.
Ook daar raakten we aan de praat met een ober over hoe de zaken NU gaan. Hij vertelde dat, zeker in het weekend, vaak allebei de gelegenheden volgeboekt waren.
Beide restaurants, zowel de tapa’s (waar we oorspronkelijk wilden boeken) als de uitgebreide keuken hadden het druk! Ter illustratie vertelde hij dat Tweede Kerstdag nu al geheel volgeboekt was! En genoeg personeel? “Mevrouw, hier gaat niemand weg, dus we hebben al erg lang een vaste staf!”
[Hier moet ik bij zeggen dat het in een klein dorpje is, met zo’n 8600 inwoners]
Het eten was heerlijk én we merkten het ook hier: we kregen de 2 minuten check (maar dan na 5 minuten)
Horeca, we steunen ze door te blijven komen.
Elke dag wat - blog 