Toon’s visie op sterven

Onlangs zag ik op een rouwkaart een kort gedichtje van Toon Hermans staan.
Het trof me.
Vandaar vandaag in dit blog: Toon Hermans

‘n Beetje sterven doe je niet ineens
 maar af en toe ’n beetje.
En alle beetjes die je stierf,
‘t is vreemd, maar die vergeet je

Het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt: “ik ben wat moe”
maar op ‘n keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.

Toon Hermans

(1916-2000) Geboren in Sittard.
Hij begon zijn carrière met het schrijven van sinterklaasgedichten voor een speelgoedwinkel, later is hij overgestapt op carnavalshits.
Op de leeftijd van 16 jaar schreef hij zijn eerste revue (in Limburgs dialect).
Hij werd geïnspireerd door de Nederlandse clown, komiek en revueartiest Johan Buziau (1877-1958).
Toon was een van de eerste artiesten die begon met een one-manshow in het theater en op t.v.



Toon werd, samen met Wim Kan en Wim Sonneveld de Grote Drie van het naoorlogs cabaret genoemd.