Onwetend over de augurk

Ik lust geen augurken. Zuur is niet echt mijn ding
In tegenstelling tot mijn lief. In onze verkeringstijd at hij eens, aan een stalletje, een zure bom!
Het vocht droop over zijn kin, ik griezelde.
Het zal wel echte liefde geweest zijn, want er werd verloofd en getrouwd!

Nooit heb ik me afgevraagd hoe en waar een augurkenplant eruit ziet of  groeit, het zal wel zoiets als een komkommer zijn. Onlangs las ik in een supermarktkrantje het een en ander over de augurk. Ik wil het graag met u delen:

Augurken (botanische naam=cucumis sativus) werden al meer dan 3000 jaar geleden in India en Egypte verbouwd en behoren tot de komkommerfamilie. Ze bestaan voor 96,8% uit water, De vruchten die gebruikt worden voor het maken van de augurk zijn klein en hebben over het algemeen een dunnere schil dan de vers gegeten komkommer; ze worden onrijp geplukt.

De meeste augurken die we in Nederland eten worden in Duitsland of India verbouwd (het is een éénjarige plant die NIET tegen vorst kan)
In Duitsland vindt er één oogst per jaar plaats; in India, door het warmere klimaat, 3x of 4x per jaar.
Duitse augurken zijn DUS duurder.
Wat augurken “duur” maakt, is dat ze niet machinaal kunnen worden geoogst; het oogsten moet met de hand gebeuren! Van zaadje tot oogstbare augurk duurt ca. 50 dagen.
De augurken krijgen hun uiteindelijke smaak doordat ze worden “ingelegd”. Dat inlegvocht bestaat voornamelijk uit water, azijn, suiker en zout.

Wat ik ook niet wist is dat augurken  a. een groente is en b. weinig calorieën bevat ( 100 g ingelegde augurken bevatten 12 kcal bevatten en 0% vet) En ze zijn rijk aan vitamines, voedingsstoffen, koolhydraten en proteïnes. Er zit vitamine K in, een vitamine die bijdraagt aan een goed verloop van de bloedstolling, de opname van mineralen/calcium in de botten én aan de instandhouding van sterke botten.

Het zal allemaal wel waar zijn, maar IK lust ze niet en hou het maar bij een “gewone”komkommer!