Al eerder blogde ik over een bezoek aan de tuinen van Paleis Soestdijk.
Nu waren we er vlakbij in het Baarns Bos. Het Baarnse Bos was vroeger het park dat behoorde bij het 17e eeuwse landhuis De Eult. Dit huis werd gebouwd in het midden van de 17e eeuw, ongeveer 10 jaar eerder dan het huis Soestdijk.
Van deze grond besloot Koning Willem III grote delen te verkopen aan bouwondernemingen.
(op het stuk grond aan de overkant van de Lt. Generaal van Heutszlaan kwam een villawijk)
Momenteel is het Baarn Bos van Staatsbosbeheer en vrij toegankelijk.
Meteen als we de auto aan de weg geparkeerd hebben (parkeerinhammen) en het bos (park) ingaan zien we iets bijzonders.
Jonge bomen met een zak er omheen en een kaartje eraan.Het blijkt een druppelzak van 70 liter te zijn Wanneer de zak met water gevuld wordt, zal de zak binnen 5 – 9 uur leegdruppelen door twee minuscule gaatjes in de bodem van de zak. Zo kan de boom het water rustig opnemen en raakt de grond rondom de boom goed verzadigd. Ideaal voor jonge bomen en nieuwe aanplant.
De zak moet 1 a 2 x per week gevuld worden, zo lezen we. Benieuwd of dat ook gebeurt; of er een man of vrouw belast is met 1 of 2 x per week deze zakken met water te vulln (er staan er meer!)
Save time, water and trees! staat er op het plakkaat!
Weer wat geleerd
We zien meer bijzondere dingen:
een “troon” compleet met kroontje
en een “natuur” kunstwerk (waarschijnlijk heeft dit gezwel én de zwammen wél de dood van de boom veroorzaakt)
én een dode boom met, naar wat lijkt, een cirkelzaag erin vast. Nergens een bordje of iets dat de herkomst verraad. (Thuis lees ik op internet dat een kunstenaar, t.w, Caspar Huurdeman, de maker hiervan is)
Heel apart en leuk gevonden.
Ook zien we nog overblijfselen uit vroegere tijden: een berceau, een soort tunnel van, in een bepaalde vorm gesnoeide, beuken die je omsluiten en je de kans geven een wandeling in de schaduw te maken, ideaal in deze warme, zonnige periode.
Vroeger was een blanke huid het ideaal van iedere dame, dus werd de huid zo min mogelijk aan zonlicht blootgesteld. Vandaar dat welgestelden met veel grond een berceau lieten aanleggen. Zo kon er toch buiten een wandelingetje worden gemaakt zonder “bruin” te worden!
Aan het eind van de wandeling is een horecagelegenheid met terras. Helaas wél zitplaats, maar geen personeel genoeg om te bedienen, dus een behoorlijk gedeelte van het terras afgesloten en de rest volledig bezet! Geen kans om iets te drinken te krijgen, het spijt de ober zeer.
Dan maar op huis aan en daar aan de drank (een stuk goedkoper ook)
Elke dag wat - blog 