De laatste tijd  heb ik nogal wat (soorten) schapen gezien. Om u, lezers een indruk te geven van een paar buitenlandse rassen, die nu ook in Nederland voorkomen heb ik er een paar uitgezocht om iets van te vertellen

In Nederland waren in 2021 nog maar  848.406 schapen, dat waren er ruim 50.000 minder dan het vorige jaar en men verwacht dat dit getal dit jaar nog meer zal dalen.
Eén van de oorzaken van de terugloop was de in 2001 uitbraak van mond- en klauwzeer. Daardoor daalde het aantal schapen tot 1,2 miljoen in 2003.
Daarna liep het aantal weer op tot het jaar 2006: Toen werd de ooipremie (=regeling die tot doel had de houders van vlees- en melkschapen een inkomensondersteuning te geven als tegemoetkoming bij ongunstige marktomstandigheden) afgeschaft en daalde het aantal schapen drastisch.

Er zijn naar schatting 1 miljard schapen op de hele wereld
Australië is wereldwijd de grootste wol exporteur, er zijn daar, naar schatting 150 miljoen schapen, waarvan bijna alle wol wordt uitgevoerd.

In Nederland zijn mengelingen van Oud-Hollandse weide- en heideschapen en er komen ook buitenlandse schapenrassen voor in ons land.
Behalve boeren en hobbyboeren bezitten ook steeds meer Natuurcentra (oa. Staatsbosbeheer) schapen om hun grondgebied “kort” en vrij van bepaald groen te houden.

Engelse schapenrassen zoals de Hampshiredowns, de Suffolks, de Kerry Hill, het Jacobschaap en het Clun forest schaap (om er maar eens een paar te noemen) worden ook hier in Nederland gehouden én gefokt.
Maar ook Zweedse en Zwitserse rassen zijn hier bekend.
Ik zag een aantal van deze schapen en fotografeerde ze.

Dergelijke schapen kwamen daarvóór al in het vroegere Mesopotamië en bij de Nevajo indianen in Noord Amerika  voor! (men is niet helemaal zeker of het Jacobschaap dáár een afstammeling van is) De ooien werpen meestal een tweeling, soms een drieling.
De naam Jacobschaap  is afkomstig van het Bijbelse verhaal waarin Jacob gevlekte schapen van Laban krijgt.

Na 1900 kreeg het ras steeds grotere bekendheid vanwege het grote aanpassingsvermogen aan bodem en klimaat.
In 1925 werd het Clun Forest stamboek opgericht

Het Schwarznase schaap is afkomstig uit de hoge bergen van Zwitserland (kanton Wallis in zuidwesten van Zwitserland). Al in de 15^e eeuw schijnt een dergelijk schaap daar te hebben rondgelopen. Het ras werd officieel erkend in 1962 en is ook een dubbeldoelras (gefokt voor zowel vlees als wol)
In Nederland zijn ongeveer 450 schapen van dit ras.

Het Gotlandsschaap komt uit Zweden; Gotland is een Zweeds eiland.
Men vermoed dat de Vikingen ooit deze schapen veroverden en ze op Gotland achterlieten.
Men noemt dit ras pelsschapen, ze hebben een mooie gekrulde vacht, waar vroeger vooral warme mutsen en jassen van werden gemaakt.
Tegenwoordig noemt men dit ras een driedubbeldoelschaap:  het voorziet de mens van wol, de pels én het vlees.
Ieder jaar worden er huiden van dit schapenras in Zweden gelooid en verwerkt tot mooie pelzen. De ooien krijgen (gemiddeld) 2 lammeren per jaar.
De meeste schapenhouders scheren hun schapen 2x per jaar om vervilten van de vacht tegen te gaan. In 2004 waren er zo’n duizend schapen van dit ras in Nederland

Er zijn nog veel meer schapenrassen, als u geïnteresseerd bent kunt u ze zien op bijzondere dagen, zoals de Dag van het Schaap, of Countryfairs, zoals in Aalten, waar vandaag de Farm & Countryfair haar 25 jarig jubileum viert!