Tijdens de Coronatijd, in de tijd van inentingen, afstand houden, winkels dicht, clubs en Horeca gesloten en thuiswerken, zijn dingen veranderd. Dingen die, nu de ergste piek (hopelijk) voorbij is, niet meer teruggedraaid zijn:
Begroetingen:
Drie kussen ter begroeting was “normaal”, sommigen deden het dan wel niet op de wang maar “in de lucht”, maar toch bleef het 3x.
Nu zoent bijna niemand meer, en zeker geen 3x.
Onlangs kwam ik in een restaurant waar familie al zat; we hadden iets te vieren. De gastvrouw en heer zaten al binnen toen wij binnenkwamen. Vóór ons kwam een bekende binnen. Zij gaf de toon aan: binnenkomend ”Dag allemaal, fijn jullie allemaal te zien” en ze schoof aan. Geen hand, geen kus alleen een verbale groet.
Ik deed hetzelfde, hoewel ik het wel wat “koud” vind om zelfs de jarige niet te knuffelen.
Niemand, na mij, deed dat, of gaf zelfs maar een hand.
Toen het onderwerp ter sprake kwam was de algemene tendens: Blij ervan af te zijn.
Geen van de aanwezigen zoende bij begroeting eigenlijk meer.
Ze hadden kennelijk vóór Corona allemaal al een hekel gehad aan 3x zoenen.
Ik wacht af en kijk aan wat de ander doet, maar mensen waar ik van houd zou ik graag even een knuffel geven, geen 3x maar wel één!
Tegelijk weten we allemaal dat er weer een virus (Corona of een ander) de kop op kan steken en dat een kus of handshake voldoende kan zijn om elkaar dan ziek te kunnen maken.
De tijd van argeloze kussen of knuffelen is voorbij!
Iets oppakken:
Als er iets, papiertje blikje of zo op de straat lag en er was vlakbij een prullenbak pakte ik het altijd op en gooide het erin.
Nu pak ik niets meer op wat niet van mezelf is, je weet immers niet van wie (corona of?) of wat het geweest is? Ik vind het erg, wat er ligt veel rommel op de grond.
Laatst lag hier in de straat heel veel kleding. Geen zak, losse kleding.
Het regende en werd nat, het werd steeds meer uitgespreid (honden? katten? zoekende mensen?)
Ik ergerde me groen en geel, maar ging het ook niet oppakken: niemand deed dat en zo lag het daar maar. Na 10 dagen was ik het zat, met een oppakstok, handschoenen aan en 2 grote plasticzakken ik er heen. Moeilijker te doen dan ik had gedacht; dikke grote, wollen truien zijn nat erg zwaar en bij de 3de trui scheurde de zak al.
Ik zette door, 2 zakken er omheen kan ook! Na een tijdje zat alles in de driedubbele zakken.
Op textielcontainers (voor het goede doel) staat dat de kleding schoon moet zijn. Deze kleding was zeker niet schoon, zeker na ca 10 dagen in de open lucht (mét regen)
Ik stopte ze in onze grijze container, 3 zakken… dus: container vol (10 dagen voor hij geleegd zou worden) Geen goed plan! Naar de vuilstort dan maar.
Ook daar staat bij het textielinleverpunt dat de kleding schoon moet zijn.
Ik vroeg aan de medewerkers daar wat ik hiermee moest doen: in de RESTAFVALBAK gooien was het antwoord.
Naar, zoveel textiel “zomaar” weggooien, maar ik zag geen andere mogelijkheid.
Zomaar iets, met blote handen oppakken behoort ook definitief tot het verleden.
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, Ik heb mijn kinderen die, uit Spanje kwamen en mij na 2 jaar weer ontmoetten, echt wel een knuffel gegeven, alleen in mij geval heb ik last van mijn gekraakte evenwicht en sta dus niet meer zo vast op mijn voeten, maar Marco en Mischa hebben hun eigen huis gebouwd, Mischa is nog bezig, en zijn dus behoorlijk sterk. voor de rest zal ik dat bij vreemden nooit beginnen maar reageren als zij als eersten door komen. Overigens kan ik inkomen bij blijvende veranderingen na een zo ingrijpende pandemie, Johannes
LikeLike