Omdat het Goois natuurreservaat dit jaar 90 jaar bestaat was het jaarlijkse schaapscheerdersfeest in de schaapskooi op de Blaricumse hei dit jaar niet één maar twee dagen en was dit hele evenement grootster opgezet dan eerdere jaren.
Wat wél hetzelfde was als alle andere jaren, was het schaapscheren zoals vroeger gedaan werd met een (speciale) schaar én de huidige methode met een elektrische tondeuse.
De schapen deden een behoorlijk jasje uit
Sommige “blote” schapen liepen soms tussen de mensen, sommige tussen andere, nog wollige schapen, een apart gezicht.
Er waren veel kraampjes o.a. één van de Gooische Bierbrouwerij, waarvan ik, zittend aan een picknicktafel een biertje heb genomen: een Grisette (het biertje met het laagste alcoholpercentage) Bijzondere smaak. Lekker!
Voor de muzikale noot zorgde, toen wij er waren, een doedelzakkende dame. Muziek waarbij je voeten als vanzelf willen dansen.
Kramen met shawls, met honing (de bijen waren een dagje mee) met jasjes, met sieraden én ook met bloesemtherapie!
Een kraam met schapenkaas had blokjes kaas “voor de pak” om te proeven.
Op een schaapscheerdersfeest kun je natuurlijk niet naar huis gaan zonder een “schapenproduct”
Het was voor mij kaas of een spintol.
Een spintol is een simpel houten dingetje waar je met een stuk schapenwol een prachtig draadje van kan maken. Ik vrees echter dat ik het geduld voor zo’n “werkje” niet heb, dus het werd de kaas!
Er waren veel dingen voor kinderen te doen; ouders konden een stempelkaart kopen, de kids konden dan stempelen, geschminkt worden en aan allerlei leuke activiteiten meedoen.
Voorlichtingstands o.a. van het Goois Natuurreservaat én van de Vogelbescherming.
De laatste hadden o.a. speldjes van allerlei vogels, het aankoopbedrag was voor het goede dierendoel; ik kocht een kerkuil.
We ontdekten tussen de bomen door een herder die met een hond schapen drijft, dát hebben we al vaker in Engeland gezien. Leuk! Toen wij er net stonden moest de hond gewisseld worden; hij mocht in bad gaan; er stond een soort teil waar de hond meteen “na zijn werk” insprong. (Helaas stonden er mensen voor en moest ik een foto te maken zonder te zien wat ik deed; resultaat wél de teil, maar slechts gedeeltelijk de hond erop! )
Daarna werd er een traject afgelegd met 2 honden.
De schapen vond ik een beetje zielig met hun blote velletjes, samen proberend de honden te ontwijken wat natuurlijk NIET lukte. Schapen zijn kuddedieren en als één iets wil willen ze het meestal allemaal; ze hebben een heilig ontzag voor de honden, die hier goed samenwerkten.
Toen we terugliepen zag ik tussen de bomen een vingerhoedskruidveldje. Het zag er met de zon tussen de bomen sprookjesachtig uit.
Maar niet alles was daar oké. Een eik was behoorlijk aangevreten; ik kon geen processierups ontdekken, maar IETS vrat/vreet er eikenbladeren, arme eik!*)
Ik vond het een leuke manier om een 90 jarig jubileum te vieren (en velen met mij, zo te zien).
Goed gedaan Goois Natuur Reservaat!
*) Om te horen wat een eik van o.a. de processierups vindt, kun je de podcast “Paulien de eik” beluisteren:https://www.staatsbosbeheer.nl/over-staatsbosbeheer/blijf-op-de-hoogte/natuurverhalen/groene-oren/eik
Elke dag wat - blog 