In een parkje met een watertje zijn 2 nesten: een zwanennest met moeder zwaan erop en pa zwaan in de buurt én een meerkoetennest, verlaten omdat ma meerkoet haar kleintjes in het riet het “meerkoetenleven van alledag” aan het leren is.
Wij, wandelende zoogdieren van het soort mensen, kijken vertederd toe naar dit jonge leven.
Andere zoogdieren (poes en hond) en vogels (meeuwen)kijken daar met andere ogen naar de
jonge dieren en eieren; het kan ook VOEDSEL zijn of iets om mee te spelen en om op te jagen (hond)
Aan de oever, tussen de takken, verdekt opgesteld zit een roodwitte poes te loeren. Hij kan niet naar het nest op het eiland zonder een natpak te halen, maar de kleintjes zwemmen dicht langs het riet; het is een kwestie van het juiste moment afwachten.
Om de bocht zijn meeuwen aan het schreeuwen, ze duiken omlaag en halen iets uit het water: nu nog brood! Als ze de bocht omgaan en de kleintjes zien dan………….. lopen die zeker gevaar een lekker hapje te worden.
Pa en Ma zwaan hebben hun nest NIET op een eiland gebouwd, het ligt aan de wal.
Mensen laten hun hond uit in het park. We zien een klein keffertje naar het nest lopen, zijn baas er ver achteraan. Ma zwaan sist én maakt zich groot. Het keffertje schrikt en loopt keffend weg, zijn baas komt er sjokkend achteraan, geen blik naar het zwanennest.
Door het opstaan van ma zwaan hebben wij 7 zwaneneieren geteld
Wij kijken van een afstandje.
Wat als er een grotere hond aankomt die niet geïmponeerd wordt door de sissende zwaan?
Verlaat ma zwaan dan het nest en zullen de eieren nooit pullen worden?
Een dierentafreel in een parkje; vertederend jongdierenleven, maar tegelijkertijd ook angstig.
Zal ma zwaan de kans krijgen om haar eieren uit te broeden?
Hoeveel jonge meerkoetjes kunnen uit de klauwen van de kat of meeuwen blijven?
Rationele zoogdieren zoals wij mensen kunnen genieten, maar zich ook zorgen maken!
Een wandelingetje in het park is niet “ a walk in the park” (Eng. Uitdrukking voor “een makkie”) alléén: het zet je ook aan het denken over de vergankelijkheid van het (dieren)leven.
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, Het is gegeten of gegeten worden, de enige die alleen maar eet zijn wij, de mens. De natuur gaat daar heel goed mee om en doet het beter als wij. Vlees eten was altijd een genoegen, tegenwoordig ben ik dat drastisch aan het minderen in de verwachting dat ik het loslaat, we gaan het zien en meemaken (?) Johannes
LikeLike