Opgebrand

Onlangs had ik op één dag met 2 personen contact (één in person en één via app) die allebei in een burn-outperiode zaten.
Twee vrouwen van verschillende leeftijden, (zit zo’n 10 jaar tussen ) totaal verschillende karakters maar wel met een paar dingen gemeen; allebei hulpvaardige types, mensen die geen nee-kunnen-zeggen en allebei met een problematisch liefdesleven.

Ik denk dat er 3 (belangrijke) pijlers zijn waar je leven op rust: gezondheid, relatie en werk.
Als het met één van de drie slecht gaat kun je als mens meestal wel overeind blijven als het met 2 niet goed gaat ligt een “uitval” op de loer.

Bij beide dames was het de arbeidssituatie waardoor ze “braken” terwijl misschien dát niet de oorzaak van het overspannen worden was!

Ook ik had ooit een burn-out, ik kwam toen door deze diagnose bij een arbo-arts terecht; hij heeft me geweldig goed geholpen en me weer op het rechte spoor gekregen.
Hij zei in ons eerste gesprek dat er 6 maanden tot een jaar voor een burn-out staan en dat ik eerst RUST moet nemen; niets doen alleen slapen, daarna met een psycholoog aan het werk om de oorzaak aan te pakken

Ik heb kort absolute rust genomen, maar wel meteen een afspraak met een psycholoog gemaakt.
Daar werden me verschillende dingen over mezelf duidelijk zoals geen nee kunnen zeggen, over grenzen heen gaan en door iedereen leuk gevonden willen worden
Ik kreeg handvaten, géén antwoorden ( tip: nooit meteen antwoord geven bij vragen als “wil jij….? altijd minstens een dag bedenktijd! Feit: nóóit wordt iemand door IEDEREEN leuk gevonden, streef er dus ook niet naar! Overdenking: Is de huidige baan wel iets voor mij?)

Na 2 maanden en een vakantie (bedenktijd) ging ik weer terug naar mijn werk: om op te zeggen! Deze baan was NIET goed voor me was ik tot de conclusie gekomen. Gesprek directeur was moeizaam! Daarop belde ik de Arbo-arts, die greep in en belde met mijn directeur.
Baas werd daarop coulant (poeslief): mijn opzegtermijn werd me kwijt gescholden. Ik hoefde niet meer terug; een maand salaris zonder werk! (Arbo arts had directeur er vermoedelijk op gewezen dat een werkneemster ziek maanden thuis duurder was dan een werkneemster die ZELF ontslag neemt!)
Na 3 weken had ik een andere baan! (waar ik beter tot mijn recht kwam) Nooit meer zo’n overspannen, gestreste, inactieve, donkere periode meegemaakt.

De psycholoog was top; van haar kreeg ik ook een gouden tip, die ik ook aan de 2 kennisjes heb doorgegeven. Een Burn-out is als een batterij die LEEG is, zoek wat jou energie GEEFT en houd je daar mee bezig. Pas als de batterij opgeladen is, kun je weer dingen doen die energie kosten.

Het ene kennisje had daar geen oren naar, ze wilde snel verder, ze was duidelijk niet “klaar” voor hulp, van een psycholoog, vrienden of wie dan ook. Haar lichaam gaf haar signalen dat pijler 3  aan het omvallen was. Ik houd mijn hart voor haar vast!

Het andere kennisje had ook al hulp van een psycholoog die haar ook de metafoor van de batterij had verteld. Zij (her)ontdekte haar energiegever: sport!
Ze sportte nu wat meer en merkte dat ze er misschien wel lichamelijk moe van werd, maar dat ze er ook blij van werd. Dát geeft haar energie. Ze is soms ’s morgens weer blij als ze opstaat!
De wolken zijn voor haar langzaam aan het wegtrekken.
Ik ben blij voor haar!