Voor het eerst sinds lange tijd ben ik weer naar een kringloopwinkel geweest, ik had een paar dingetjes nodig die ik, in plaats van nieuw, ook tweedehands kopen kon.

“Toevallig” zag ik een leuk rokje in mijn maat hangen en nam dat ook mee.
Toen ik naar de kassa wilde lopen zag ik een dame met een mandje met daarin exact dezelfde stof als “mijn” rokje. Zij keek naar mij en ik naar haar.
”Ik  ga die blouse voor mijn moeder kopen” zei ze.
Ik wees op mijn mandje “Ik heb van die stof een rokje”
“Echt?” Ze keek me aan. ”Wilt u misschien die blouse erbij hebben, dat mag hoor”
Wat een lief mens.
Ik schudde van neen “heel lief maar dat is misschien te veel van het goede, het is nogal drukke stof”
Ze zei dat haar moeder die stof vast enig zou vinden, maar als ik me zo nog bedacht, ze liep nog in de winkel, dan kon ik de blouse alsnog krijgen. Ik lachte en bedankte voor het aanbod.
Met een blij gevoel, de rok én mijn nodige boodschapjes verliet ik de winkel.

Dezelfde dag was ik de, net gekochte en thuis gewassen, rok op het buiten droogrek aan het hangen toen ik harde stemmen in de tuin van de buren hoorde.
Ze hadden hun tuinameublement op Marktplaats gezet en kennelijk kwam er een koper voor
Hij maakte (harde) complimentjes naar de schattige baby, die in de tuin lag en opmerkingen over de te kopen waar. Ik was klaar met het ophangen en liep weer naar binnen.
De stemmen werden luider en ik hoorde een autodeur dicht slaan.

Toen ik later de tuin inkwam vroeg de buurman of ik e.e.a. gevolgd had.
Niet alles, wel de essentie de verkoop van het tuinstel.
Het hele tuinstel bleek in de auto te zitten toen de buurman om het geld vroeg, zei de koper “Heb ik nog niet betaald dan?”
Daarna gesteggel over de prijs (die vooraf al afgesproken was) Een heel gedoe.
De buren hadden voet bij stuk gehouden, meegelopen naar de auto waar nog wel wat kleingeld in lag en uiteindelijk het bedrag gekregen. Ze telden de handvol kleingeld na; er bleek een euro te kort te zijn!

Later vertelde de buurvrouw dat ze op Marktplaats een opmerking gemaakt had over de verkoop én de euro tekort! En dan het vervolg: de verkoper maakte de ene euro alsnog over!
Mijn buren hadden wel hun buik (even) vol van spullen verkopen!

Ik snap dat. Wij hebben ooit één keer 4 stoelen en een eettafel verkocht (toen nog via kaartje bij de supermarkt) Lang verhaal kort: de dame die aan de deur kwam was net gescheiden, had  “eigenlijk” geen geld,  één stoel zat toen al in de auto, toen er zo’n zielig verhaal kwam dat de tranen van gevoel over mijn rug biggelden .
Of het waar was of niet, ik kon er niet tegen. Het eindigde met de koop van  4 stoelen en een tafel voor  € 25,- totaal waarbij mijn man nog de tafel naar haar huis is gaan brengen omdat die niet in haar autootje paste!

We zijn watjes, we weten het.
Nooit meer wat verkocht, wel weggegeven!
Leven gelukkig.
Met misschien minder geld, maar nooit meer gezeur over een verkoopprijs!