In 2016 ontdekten Japanse onderzoekers op een vuilnisbelt een bacterie die plastic (polyethyleen -PET) at. De bacterie at langzaam, maar daar gingen wetenschappers mee aan de slag en men droomde al van de oplossing van het plastic-afval-probleem.

Een paar jaar later lukte het Britse en Amerikaanse onderzoekers om één van de enzymen die de bacterie gebruikt om het PET te verteren, PETase, zelf te maken.
In september 2020 hebben dezelfde wetenschappers een cocktail van enzymen gemaakt die plastic tot zes keer sneller “verteert”. Daarmee komt de droom om plastic op een natuurlijke manier op te ruimen weer een stapje dichterbij. Het is wel zo dat deze enzymen alleen PET verteren. Dat is wel een veelvoorkomend soort plastic, maar het is niet de enige soort (het totale plasticprobleem wordt hiermee dus niet helemaal opgelost)
Bovenstaande is allemaal goed nieuws voor de toekomst, maar ik las onlangs weer iets wat een demper op het optimistische toekomstplaatje van het plastic opruimprobleem zet; Het blijkt nu onduidelijk of het “gemaakte” enzym ook goed werkt in de natuur! Want het grootste plasticprobleem is het zwerfplastic dat onverteerd in de het oceanen én op land ligt.
De plastic-etende bacterie werd ontdekt op een vuilnisbelt maar het is de vraag of het “superenzym” zijn werk goed kan doen in andere omstandigheden.

Het laatste “nieuws” dat ik over dit proces kon vinden was van 21 juni verleden jaar ( op Foodlog*): Het is voor het eerst gelukt om met een ‘biologisch systeem’ – er kwamen genetisch gemanipuleerde E. coli-bacteriën aan te pas – het PET-molecuul tereftaalzuur om te zetten in vanilline, het stofje met de karakteristieke vanillegeur en -smaak. Upcycling heet zo’n proces, waarbij je uit afval hoogwaardige nieuwe grondstoffen wint.
Vanilline blijkt, na munt, de meest geliefde voedsel en dranksmaakmaker van de wereld te zijn.
De natuurlijk variant, gewonnen uit de vanillepeul (klimorchideeplant) is schaars en duur


Synthetische vanilline wordt nu vaker gebruikt dan natuurlijk vanille-extract als smaakstof, in voedingsmiddelen, dranken, luchtjes én farmaceutische producten.
Alles bij elkaar denk ik dat we gematigd optimistisch mogen zijn over deze manier van het omzetten van polyethyleen naar vanilline; het gaat het hele plasticafvalprobleem NIET oplossen, het zal niet snel op grote schaal ingezet kunnen worden, maar het is wél een stap in de goed richting om “iets” aan het plasticafvalprobleem te doen.
Een andere invalshoek zou kunnen zijn een stof te ontwikkelen die een vervanger van plastic zou kunnen zijn, die wel afbreekbaar zal zijn. Ook daar schijnt men mee bezig te zijn.
Wat wij, consumenten kunnen doen is zo min mogelijk plastic gebruiken (kopen), het gescheiden inleveren, waar mogelijk druk zetten op de verpakkingsindustrie en……….. afwachten!
*)Foodlog is een onafhankelijk nieuwsplatform over voeding, gezondheid, landbouw, levensmiddelenmarketing, voedselpolitiek en aan landgebruik gerelateerde energie- en watervraagstukken.
Hoi Baars, Plastic ! Een praktisch middel om bederfelijke, maar ook niet bederfelijke goederen te verpakken en dat het nu een probleem is, wereldwijd, hebben we aan onszelf te danken. Eerst wanneer Liefde de drijfveer wordt, zal er verbetering volgen, overigens kan dat lang duren, maar ik en ik hoop velen met mij blijven hoop houden, Johannes
LikeLike