De Hoven was vroeger een buurtschap bij Zutphen aan de overkant van de IJssel, nu is het een wijk van Zutphen.
Het was ooit de woonplaats van Herman Kip (1925-2006) boer en kunstschilder (autodidact), beter bekend als BOER KIP.
Zijn boerderij, nu een museum geworden, is helaas dicht!
Voor het raam is wat van zijn werk te zien; hij schilderde op van alles, zijn kast, melkbus, klompen, etc. (naïeve kunst) Bij zijn leven verkocht hij NIETS!
Waarom IK het museum graag in zou willen, is het feit dat de boerderij nog in originele staat is.
In dezelfde staat als in het begin vorige eeuw, de tijd dat zijn ouders (boeren) erin leefden, dus mét bedstee maar zonder waterleiding; Herman (en waarschijnlijk ook zijn ouders) hield niet zo van “nieuwerwetse dingen” en/of had(den) er het geld niet voor (over)
Dus verwacht ik, bij het binnengaan van de voormalige boerderij, een stuk zichtbaar terug in de tijd te gaan! Jammer dat we tot 30 april zullen moeten wachten vóór het museum weer open gaat.
Langs De Hoven loopt een spoorlijn; van 1882 tot 1917 was er zelfs een halte in De Hoven.
En ook in 1940/1941 was er een treinstopplaats bij DE Hoven in gebruik. Die laatste keer, in de Tweede Wereldoorlog, had alles te maken met het feit dat de toen aanwezige, spoorbrug over de IJssel opgeblazen was (door de Ned.genie ter voorkoming van Duits gebruik)
Treinpassagiers moesten toen op een “noodperron” Achter De Hoven uitstappen en via de Worp, over de Schipbrug, te voet naar het station lopen.
Bij De Hoven startten wij onze wandeling. Er loopt een voetpad van daar, langs de IJssel naar de onderkant van de brug. We zien de stad majestueus wit mét af en toe een zonnetje erover aan de overkant liggen.
Door de regenval en de stormen is de IJssel erg breed en staan bomen nu in het water.
Het IJsselwater kan, zoals nu, erg hoog staan, maar daarmee is bij de aanleg van dit pad rekening gehouden: we kunnen bijna helemaal met droge voeten de brug bereiken.
De Gelderse IJssel, aftakking van de Rijn en 125 kilometer lang, stroomt hier langs Hanzestad Zutphen.
Op het voetpad staat een bord over aan te lijnen honden, een leukerd heeft de hond
“schoentjes aangetrokken”, met strijkkralen zijn ze op het bord geplakt (waarschuwing dat honden, ongetwijfeld wél van het pad afgaand, natte voeten krijgen?)
Ludieke actie!
Aan het eind van het pad, bij een pijler van de Oude IJsselbrug kunnen we met een trap omhoog. Dan staan we op de Oude IJsselbrug, die totaal 345 meter lang is, en waarvan een stuk omhoog kan om boten door te laten. Een slagboom houdt ons tegen om in de IJssel te vallen. Maar we gaan de andere kant op, niet terug naar De Hoven, maar Zutphen in.
Als we nét de brug af zijn staat er in de berm een stuurwiel. Het schijnt “speelgoed” voor kinderen te zijn, helaas sta je, als je aan het stuurwiel wilt draaien met je rug naar de brug toe (ik heb het geprobeerd!) dus je kunt je niet verbeelden dat, je al draaiend, het stuk van de brug opendraait!
Een familielid van ons weet “ergens” een leuke parkeerplaats!
En inderdaad het is een parkeerplaats zoals we nog nooit gezien hebben, helaas is de aankondiging wat vervaagd, maar wie zien nog wel wie hier, voor de brede blauwe deur “geparkeerd” moet hebben.
Sinterklaas!
We hebben behoefte aan koffie en zien een leuke zaak Eetcafé De Deur. Op de deur staat dat het café om 3 uur opengaat.
Dat is het nog (lang) niet. De deur gaat open en een dame legt kussen op de bank en stoelen. We raken aan de praat en kunnen van haar wel op het terras zitten en koffie bestellen. We zijn blij en zitten even later op het gezellige terras met (heerlijke) koffie. Ons uitzicht is ook top: een op een muur geschilderd gezicht op de IJssel.
Als de koffie gezakt is vertrekken we naar een bijzondere winkel:
De Geluksvogel, hét adres voor de natuur- en vogelliefhebber. Binnen staan tal van vogelboeken, soorten vogelvoer én dingen om dat vogelvoer in te doen, verrekijkers e.d. maar ook onnoemlijk veel vogels van allerlei materialen, om neer te zetten of op te hangen.
Zeker een winkel om eens rond te kijken! (adres: Schupstoel)
Daarna zien we, op een muur ergens, een gedenkplaat*) van de Joodse lompenkoopman Meyer Lipschits (1832-1908) hangen. Het is, in notenschrift, de roep van Meyer.
Meyer Lipschits en zijn vrouw Sarah Danser hadden 9 kinderen en vast wel (financiële) zorgen, toch was zijn roep om lompen “ immer een vrolijke jubel”
Helaas is het trektouwtje, dat nu nog een opname van het geluid van zijn roep zou moeten starten, verdwenen en kunnen we de “jubel” van Meyer nu niet horen (ik hoop dat het gemaakt wordt: hoek Spiegelstraat – Broederenkerkstraat)
We lopen terug over de IJsselbrug naar De Hove waar de auto in een straatje (gratis) geparkeerd staat. Dan zie ik vlakbij die plek een aparte poort met een (gebroken?) hart.
Ik zie de deuren als een symbool van een eind van een prachtige IJsseldag.
*) gevelsteen notenschrift, kunstwerk van de Nederlandse beeldhouwer J.G. ‘t Mannetje
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, Weer zo’n prachtig verhaal over een tocht met indrukwekkende ontmoetingen. Iets wat ik je eerder al vertelde : ik kan lichamelijk niet veel meer, maar jou verhaal over je trektochten neemt me altijd mee, dank Baars,Johannes
LikeLike