Aan Rijksweg N413 ligt een buitenplaats met landgoed en een natuurgebied van 77 hectare (op de Soester berg) Het landschap is onderdeel van de Utrechtse Heuvelrug.
Op het landgoed De Paltz is ook Het Herman van Veen Arts Center gevestigd, een plek tussen de bomen voor dans, muziektheater en beeldende kunst.
Ik noemde dit landgoed op 20 februari vorig jaar al in mijn blog “Rond Soesterberg”.
Wie een verrassende wandeling wil maken kan hier zeker terecht.
Gisteren liepen wij hier weer, maar dan een heel ander stuk van het landgoed dan vorig jaar.
We kwamen nu andere dingen tegen.
Die “bijzondere dingen” geven zo’n boswandeling een extra dimensie.
Zo kwamen we deze keer een doolhof tegen. Het dateert van een paar jaar na de aanleg (1876) van het park (door landschapsarchitect L.A.Springer) Het middelpunt van het beukenhagen doolhof is een kluizenaarsgrot.
We kwamen op eigen kracht bij de grot. In de grot is een beeld van de kluizenaar neergezet.
Vlak vóór de grot ligt een (voor mij) onleesbaar gegraveerde steen en achter de grot staat een stam met een uit hout gesneden uil erop. Een mooi tafereeltje.
We komen bij onze wandeling steeds weer iets bijzonders tegen, zoals de beelden op de Thies Mulder dreef. (ik las op internet een in het Engels gestelde vermelding over deze dreef: Thies Mulder Dreef is a 92 foot trail through Landgoed De Paltz. It can be accessed by foot)
En stuk verder zien we een een klomphuisje met bloemen. Het leek me sterk dat de mooie gele bloemen in januari allemaal echt waren en inderdaad, dichterbij gekomen, bleken de bloemen van plastic te zijn. Op een afstandje was het een leuk tafereeltje!
We lopen door de in 1922 aangelegde productiebossen (voor mijnbouw) en zien
verrassende beelden: een ton met een bas(?)uitsparing waardoor de voormalige zandafgraving te zien is. Die “laagte” heb ik ook apart gefotografeerd, er zijn weer bomen ingeplant.
Helaas zien we het kleinste Europese vogeltje, dat hier op het landgoed (volgens een bord) voorkomt NIET, maar wel een erg aanhankelijk roodborstje dat steeds dichterbij komt.
In het bos staan een soort voederbakken (mét dakje) In één liggen een paar pompoenen. Voor de wandelaar als kleuraccent of voor een bosbewoner die ze op kan eten?
De bijzondere lantaarns die er staan had ik ook op mijn vorige blog over dit landgoed al laten zien. Misschien waren het vroeger gaslampen of zijn het mooie replica’s.
Het koper straalt al als er maar een klein beetje zon is!
We komen bij een soort houten huisje. We wilden er voorbijlopen totdat ik er muziek vanuit hoorde komen.
De deur was op slot, maar door de ruitjes zagen we een landschap van LEGO gemaakt en een scherm met beeld én geluid van een bewoner van het landgoed ; Herman van Veen.
Het park is mooi onderhouden, de waaiervormige klinkerverharding van de hoofdlaan is spectaculair, ieder klinkertje is in vorm gebikt. Ik las dat “een ervaren stratenmaker daarvoor tien jaar lang op zijn knieën heeft gezeten”
De prullenbakken zijn geen metalen bakken, maar gevlochten manden.
Sommige paden worden omgeven door rijen dezelfde soort bomen, zoals deze met draad en band geleide (ik meen) leilinden.
Verrassend is ook een plek onder bomen met hazen, witte hazen. Er zijn er wat gehavend, dat geeft een bijzonder trieste aanblik (geknakt oren)
We eindigen waar een ander wellicht begint ( bij de ingang) en zien meteen dat we niet té lang gebleven zijn.
We verlaten het park ruim vóór zessen.
Een aanrader hier te wandelen en vooral goed rond te kijken.
Elke dag wat - blog 