Piet was zwart

Ooit was ik in Afrika, in Ghana; bij fort  Elmina,155 kilometer ten westen van de hoofdstad Accra; het beruchtste slavenfort van Ghana 
Meer dan twee eeuwen bestiert door de Nederlanders die van hier 2000 slaven per jaar naar het Amerikaanse continent verscheepten.

We kregen een rondleiding van een Ghanees die schier onaangedaan ons de vreselijke waarheid vertelde wat de Nederlanders daar ooit in de slavenhandel hadden gedaan.
Schier onaangedaan, omdat de man misschien 100, misschien 1000 keren ditzelfde verhaal aan toeristen had verteld. Wij, Hollanders waren wel aangedaan. Heel erg zelfs.
Zelden heb ik me zó geschaamd om Nederlander te zijn.

Ooit was ik, (tijden daarvóór)  jaren achtereen zwarte Piet op een school in mijn geboortedorp.
Jaren liet ik me zwart schminken, had een glimmend roze pak aan, gouden oorringen in mijn oren en rood gestifte lippen en “speelde” ik  één dag per jaar Zwarte Piet in die outfit bij school kinderen.
Nooit heb ik enig verband gelegd met slaven of het gevoel gehad dat ik zwarte mensen belachelijk maakte. Ik droeg het boek van Sinterklaas, deelde cadeautjes uit en klom in het wandrek en maakte pret met de kinderen.

Nu is zwarte Piet taboe; hebben we roetveeg- en regenboogpieten.
Ik geloof dat de meeste (zo niet alle) zwarte Pieten toen alleen bezig waren met kinderen vermaken, niet met het bewust belachelijk maken van de donkergekleurde medemens

Nu algemeen bekend wordt hoe het mensen grieft, stoppen we ermee: doen we het anders.
Toch voel ik geen schaamte als ik de foto’s van die tijd zie; we hebben zoveel kinderen blij gemaakt, zoveel pret verspreid en als ik iemand toen gekwetst heb, spijt me dat, dát was nooit de bedoeling.
Met de wetenschap van nu, zou ik het niet meer doen.
Toen was het enig om voor kinderen die rol te spelen!