Collecteren

We geven geld aan goede doelen die we in ons hart gesloten hebben en voor 2 doelen zette ik me persoonlijk in: Amnesty International  en de Dierenbescherming. Meer dan 10 jaar heb ik daarvoor met een collectebus gelopen

Ieder goed doel krijgt een week toegewezen waarin het MAG collecteren. Bij de dierenbescherming was dat altijd de week waarin dierendag valt: Begin oktober!
Vaak een koude en niet zelden een natte week!

Toen dat soort acties begonnen (2020) ben ik afgehaakt als collectant bij Amnesty

Elk goede doel waar ik achter sta en die aan de deur komen, kan van mij wat muntjes krijgen, maar aan de deur een pinapparaat gebruiken of met een online app betalen doe ik niet!
Dus ga ik daarmee ook niet langs deuren
Einde van mijn collectantencarriére.
Dacht ik.

Ik heb nu één avond droog gelopen en een namiddag met regen. Er zijn nog 14 adressen van mensen die toen niet thuis waren, dus ik loop nog één keer die adressen langs.
Ik wacht even op een droge avond!

Het aantal in omloop zijnde muntjes viel mij mee. Veel mensen doen moeite om nog ergens wat vandaan te schrapen en verontschuldigen zich als ze “maar” 50 cent of maar 1 euro kunnen vinden. Ik zeg dat we daar ook blij mee zijn, veel kleintjes maken ook een grote!

Ik let goed op welke stickers er op een voordeur staan, sommige mensen willen geen mensen aan de deur, daar wil ik dan ook niet bij aanbellen. Er zijn vaak leuke stickers en opgeplakte briefjes.
Zoals ik deze week weer zag: graag héél hard en lang bellen, wij zijn slechthorend maar wel nieuwsgierig naar U! (ze deden helaas niet open ook niet na lang bellen; kunnen natuurlijk ook niet thuis zijn (het was een bovenhuis, geen gelegenheid om naar binnen te kijken!

Of:  U hoort de bel niet, wij wel, dus 1x drukken is genoeg.
Of:

De bewoner van de laatste sticker was helaas niet thuis, dus ik weet niet of hij/zij wel aan deze collectant gegeven had (ik probeer het deze week nog een keer)

Collecteren is koud, soms nat, maar ik krijg er, ook deze keer weer, energie van.
Mensen kunnen geven of niet. Zo niet, niks mis mee. Maar beschaafd afwijzen (of smoes verzinnen) kan iedereen én doen de meesten dan ook.
Begrijp me niet verkeerd: de meeste mensen geven; degene die niet geven waren deze keer (de meeste keren) beleefd. Een zeldzame keer is het (alleen) nee en wordt de deur demonstratief dichtgedaan.

Deze keer had ik dus een QR-code op de bus staan. Ik had me uitvoerig laten uitleggen hoe dat werkt. Ik heb tot nog toe 5 bewoners die dat wilden doen, bij één lukte het (herhaaldelijk) niet; ze kreeg geen verbinding met haar bank. Ze vond het heel vervelend voor mij en beloofde dat als het NIET lukte ze “gewoon” geld zou over maken naar het Leger des Heils.
Zoenen kan ik zo iemand! (Zeg niet “dat doet ze toch niet” want ik geloof in deze vrouw!)

Ik duim nu voor droog weer bij de laatste keer met de rode bus in de hand lopen, hij is al behoorlijk zwaar. De “service” van het Leger des Heils is dat ze de bus komen halen en het geld zelf tellen, dus na deze laatste keer lopen is het voor mij klaar.

Dank Leger des Heils om mij het vertrouwen in de mensheid weer terug te geven,  de balans is weer hersteld, na asociaal en soms egocentrisch gedrag van sommige mensen in deze Coronatijd. Misschien was MIJN focus teveel gericht op het negatieve?
Nu (even?) niet meer!