Bosuil

De bosuil is de meest voorkomende uilensoort in Europa.
Ik denk dat ik al wel een paar keer een bosuil gezien heb. Ik weet zeker dat het een uil was, maar of het een bosuil was?

Een bosuil woont, de naam zegt het al, in het bos (loof én naald), maar ik las onlangs,  dat een bosuil ook in stadsparken en groene woonwijken te vinden is.
Bij ons zat hij eens vlakbij in een boom. Hij was daar geen vaste bewoner; we hebben hem daar maar één keer gezien (en foto kunnen maken)

Het mannetje maakt een geluid van ohoe en het vrouwtje van kw- wik.
Dát weet ik omdat we eens met een boswachter een uilenwandeling hebben gemaakt.
Er was een grote opkomst, zodat de aanwezigen in 2 groepen werden opgesplitst.
Wij hadden een boswachtSTER, de andere groep een boswachTER.
Onderweg kregen we veel uileninformatie, maar omdat het wel sneu was dat we geen uil zagen of hoorden ging de boswachtster met een soort fluitje het geluid van een uil voortbrengen zodat misschien een ECHTE uil zou antwoorden; ke-wik ke-wik deed het fluitje.
En ja hoor, ze kreeg antwoord; iedereen enthousiast.
Mijn lief vroeg, zachtjes, aan de boswachtster of ze zeker wist dat het een echte uil was en niet haar collega met de andere groep, die hetzelfde fluitidee had!
Ze wist het niet echt zeker!

Een bosuil broedt overwegend in boomholtes en begint al vroeg in het jaar (februari/maart) met nestelen. Een bosuilenpaartje is het hele jaar samen, dus je zou zeggen dat als je er één ziet, de kans groot is dat de “bijbehorende “ uil dan in de buurt moet zijn.
Ze schijnen ook ieder jaar op dezelfde plek te nestelen.
Daar hebben wij “bewijs” van: ooit lopend in een bos bij Amersfoort kwamen wij een joggende dame tegen die vroeg of we de uil al hadden gezien.
???
Wij kwamen kennelijk uit een richting waar een uil (2 dus begrijp ik nu) zijn/haar domicilie in de holte van een boom had. Hij(zij?) kwam(en) daar al jaren achterelkaar zei de joggende dame. Ze liep met ons mee en wees de holte aan, waarin, inderdaad, een uil zat te dommelen.
Het is dat de dame ons erop wees; we waren er zó aan voorbij gelopen.

Ook “ jeugdige “ uilen hebben we wel eens gezien, op een boscamping
Als het donker werd hoorde we een vreemd geluid; het leek op het heen en weer gaan van een schommel, kwe ik, kwi e.
We liepen over de camping om te zoeken waar het geluid vandaan kwam en kwamen een ouder echtpaar tegen die vroeg of we “even naar de uilen gingen kijken? ”
???
Zij wezen ons een nest aan. Bovenin een hoge naaldboom zagen we, toen onze ogen gewend waren aan de schemering, op een tak 2 paar uilenoogjes naar beneden kijken.(helaas vanwege de duisternis geen foto kunnen maken)
Het was een koddig gezicht!

Jonge uilen heten uilskuikens, maar ik las nu ook een andere naam voor ze: takkeling.
Het schijnt dat vóór ze écht uitvliegen, eerst “oefenen” op een tak, daar komt deze bijnaam vandaan!

Nu de bladeren uit de bomen vallen en de takken vrij kaal aan het worden zijn, zouden uilen makkelijker te spotten zijn.
Wij lopen nogal eens omhoogkijkend in het bos; helaas dit seizoen nog geen uil gezien!