Doetinchem is een centrumplaats in de Gelderse Achterhoek met ongeveer 80 km2 aan oppervlakte en met iets meer dan 58.000 inwoners.
De filosofie van Doetinchem: “Natuurlijkgroen in de stad is een levensbehoefte; het maakt de stad gezond, leefbaar en aantrekkelijk” Bijna elke wijk in Doetinchem heeft dan ook zijn eigen park(je)
Park Overstegen in de gelijknamige wijk is rond 1975 aangelegd en werd in het begin Bonanzapark (?) genoemd.
We wandelen er even.
(De omgevallen boom (op mijn laatste foto) is vast (ver) vóór 1975 geplant)
Doetinchem heeft ook een kasteel, het ligt achter het Slingerland ziekenhuis, en is een voormalige havezate met landgoed. Het ligt op de rivierduinen van de Oude IJssel en komt vanaf 1662 voor in de leenregisters van Gelre. Vroeger heette het : havezate Hagen.
Op het bord staat horeca uitsluitend op afspraak; we hadden géén afspraak, dus voor ons géén koffie of anderszins. Het is wel mogelijk het kasteel te huren voor bijvoorbeeld diners, ontvangsten en feesten én om er te trouwen (maar ook alleen op afspraak!)
Sinds de laatste vier generaties behoort De Kelder toe aan de familie van Pallandt.
De orangerie wordt verhuurd aan een kinderopvang. Als wij er zijn komen net ouders hun kroost ophalen (vandaar de vele auto’s voor het “kasteel” )
Doetinchem zelf heeft een leuk centrum waar, als wij er zijn
tal van straatschilderingen gemaakt zijn:
Bij de kerk zijn veel terrasjes, we strijken neer op een terrasje waar voor onze komst niemand zat ( ook horeca waar niemand zit, wil klandizie)
We drinken en eten wat en onderwijl speelt het carillon van de kerk. Best hard eigenlijk.
We vragen aan de ober hoe lang dit duurt. Zijn antwoord: Té lang!
Het blijkt dat het klokkengelui ’s morgens begint en pas om 9 uur ’s avonds ophoudt.
Het valt mijn lief op dat het ingewikkelde melodieën zijn, waarop de ober zegt dat het “nep” is, er zit geen beiaardier te spelen.
De terraseigenaars hebben de gemeente gevraagd of het “iets minder kan” (niet alle gasten zijn er van gecharmeerd)
De gemeente schijnt hier echter niets over te zeggen te hebben; de kerk kan zelf bepalen of en hoe lang het carillon speelt!
Nu we zo aan het praten zijn is het geluid ook best storend én nu we weten dat het carillon niet “echt” bespeeld wordt hebben we ook minder tolerantie.
We lopen terug naar de parkeergarage Amphion.
Net als we “thuis” zijn begint de regen.
We zijn verwend: WIJ zagen Doetinchem mét een zonnetje
Elke dag wat - blog 