Popcorn

Onlangs las ik iets over de herkomst van mais:

* Mais, de eerste vorm, ”oermais” komt oorspronkelijk uit Mexico.
* Mais is een graan en behoort tot de grassenfamilie
* 9.000 jaar geleden gedomesticeerd door de Mexicanen
* duizend jaar later kwam de veredelde mais terecht in Zd Amerika;
* in 2012  vonden wetenschappers in Peru maiskolven en stengels van tussen de  6700 en 3000 jr
   oud deze maisresten zijn de oudste die ooit gevonden zijn;
* wetenschappers vonden microfossielen van zetmeelkorrels nadat dieren deze hadden
   opgegeten én ze ontdekten dat mais toen al op verschillende manieren werd gegeten, ook in  
   gepofte vorm (popcorn)
*  mais werd meegenomen door de Spaanse zeevaarders die Amerika “ontdekten” (1492), zo kwam mais uiteindelijk in Europa terecht

Tot zover de maisweetjes.
Toen ik dit las, gingen mijn gedachten terug naar de twee bijzondere dingen die ik heb meegemaakt met popcorn.

Op de lagere school kwam, in één van de laatste klassen, een nieuw meisje uit Amerika. (Ik noem haar even voor het gemak Lise) Omdat familie van me in Engeland woonde sprak ik (een beetje) Engels; we werden min of meer vriendinnen.
Ik kwam bij Lise thuis en zij soms bij mij.
In hun keuken stond een vreemd soortige machine, zoiets als een ijskast maar dan rood met veel chroom. Het was een popcornmachine, haar vader was de uitvinder van de popcornmachine vertelde Lise me. (Ik las nu dat in 1885 de popcornmachine werd uit gevonden door Charles Cretors!!! Dus ik vermoed dat ze jokte of op zijn minst een beetje overdreef)

We aten dus nogal eens popcorn bij haar thuis. Dát had ik nog nooit eerder gegeten!

(deze foto is van een popcornmachine NU. Die van toen was groter. Maar toen had ik geen fototoestel!)

Ze aaide mijn haar. (Dat deden veel Vietnamezen. Zelf hebben ze meestal sluik zwart haar en ze vinden Europeaans haar “bijzonder” en willen er graag aankomen)
Ik denk dat ze me vertelde dat ze het mooi vond, waarop ik (in het Nederlands) vertelde dat ik haar zwarte haar veel mooier vond. We lachten.
Mijn lief en gids kwamen de berg op, zagen ons samen en snapten meteen dat ze deze ontmoeting niet moesten verstoren.( het zag er kennelijk noga “intens” uit)
Ze liepen door.

Na een tijdje praten, lachen en ginnegappen maakte ze me duidelijk dat ik moest wachten. Ze ging haar hut in en kwam met een bruin papieren zak terug, ze nam er dingen uit en stopte die in haar mond, waarna ze mij uitnodigde dat ook te doen.
Ik aarzelde. Geen idee wat het was en een gevoelige maag als de mijne was erg gauw van streek.
Maar de situatie liet (zelfs beleefd) weigeren niet toe. Ik vroeg haar wat het was en keek in het zakje onduidelijke bruine dingetjes.

Toen kreeg ik wéér een bevestiging dat je kunt communiceren zonder taal.
Ze maakte met haar hand een vorm van een lang, ding, ze liet dingen “  ontploffen “  en maakte er geluid bij.
Daar, boven op die berg met zijn tweeën op een bankje werd het begrip popcorn me in het Vietnamees uitgelegd, en ik begreep!
Een ander uitziende popcorn dan die wij kennen, maar niettemin popcorn.
Om de beurt verdwenen onze handen in het zakje en stopten we de stukjes in onze mond en zeiden dingen als “lekker” in onze eigen taal.
Het was een bijzondere ontmoeting (zoals we er vele hadden in Vietnam) heel intens, mét een zakje Vietnamees gepofte mais.