In het vorige blog  had ik ons achtergelaten op het terras van restaurant Parc,  gevestigd boven op de vroegere zout en zandbunker van Hilversum, genietend van onze lunch en het uitzicht op de Oude Haven, waar vroeger de boten met zand aanlegde.

In 1634 is de aanleg van de Gooische Vaart gestart en in 1651 is deze gerealiseerd tot aan de huidige gemeentegrens.
Voor goederen en personen kwam er zo een verbinding met (trekschuit) naar Amsterdam
(A’dam – H’sum duurt dan 6 uur)
In 1841 wordt pas met bescheiden middelen door de hoge stuwwal gegraven, waarbij hoogteverschillen van wel 14 meter zijn ontstaan.
In 1876 is het eindpunt bereikt, het Loosend, de plek van de huidige Havenstraat en waar wij nu op neer kijken.

We dalen na de lunch af in de diepte en lopen een stukje over het vroegere jaagpad *)  door het in 2002 aangelegde park langs het water.

Dan gaan we omhoog met de trap en zien bovenaan, op de Badhuislaan, de oude stenen lantaarn staan. Terug naar de zand- en zoutbunker waar onze fietsen staan.
Daar tegenover fotografeer ik nog, in het kader van onze architectonisch tocht ONS GEBOUW, een voormalig Bondsgebouw, gebouwd in 1932 en oorspronkelijk het onderkomen van de SDAP (voorloper van de PvdA). Architectonisch is de bouwstijl verwant aan de Amsterdamse school. (Momenteel, zo las ik, zijn er studio’s in gemaakt voor jongeren met een beperking)

We besluiten de “prijsnominatie route” te verlaten en onze eigen weg te gaan langs bijzonder Hilversumse landmarks
We zijn nu vlakbij de Algemene Begraafplaats (in 1889 aangelegd in Engelse landschapsstijl) Hilversumse als ik ben zijn hier familieleden van mij (en ook van mijn partner) begraven.

We zijn blij verrast dat hier nu in de gebouwen (aula oa) renovatiewerkzaamheden plaatsvinden; het rijksmonument wordt opgeknapt! De laatste keer dat we hier waren zag het er erg verloederd uit.
We bezoeken het graf van familieleden.
De, meestal serene, sfeer van oude begraafplaatsen wordt verstoord door een grasmaaier en grastrimmer. Als de mannen (met oorbeschermers) ons zien stilstaan bij een graf, zetten ze hun apparatuur uit en zeggen dat ze straks terugkomen; ze lopen weg.
Heel attent!

In de villawijk, waar we daarna doorheen fietsen zien we een boomhut,  geweldig geconstrueerd met natuurlijke materialen, zoéén die ieder kind wel zou willen hebben, maar nooit genomineerd voor een architectuurprijs!

We komen langs het Rosarium met middenin hét monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereld Oorlog.

Geen zelfgemaakte foto maar een oude ansichtkaart van hoe het rosarium vroeger was

We fietsen door en komen bij het Raadhuis (gebouwd 1931) ooit door Dudok ontworpen.
(Wij zijn daar getrouwd en daarna uit Hilversum vertrokken)

Nu zien we aangeplakt dat er een architectuurtentoonstelling is.
De deur is  echter dicht; de tentoonstelling is maar een paar dagen per week open, blijkt.
Als ik informatie vraag IN het Raadhuis wordt me verteld wanneer de tentoonstelling wél geopend is, maar de man vertelt méér over het Raadhuis. Er wordt momenteel het een en ander in de toren gerenoveerd; de werkzaamheden zullen half november worden afgerond, waarna de 48 meter hoge toren weer beklommen kan worden en men weer van het uitzicht over Hilversum genieten kan. We krijgen folders mee.
We besluiten daar en dan zeker terug te komen in november!

Als we, na al deze omzwervingen weer bij onze tijdelijke verblijfplaats aankomen zijn we moe en voldaan; de hele weg zonnig zonder jas gefietst, nostalgische gevoelens toegelaten, maar ook nieuwe dingen gezien en met leuke mensen gepraat.
Een topdag!


*) een  jaagpad diende om vaartuigen met menselijke kracht dan wel met paardenkracht door de vaart te kunnen slepen.