De opa van mijn lief was zijn werkbare leven ooit begonnen als staljongen en had zich opgewerkt tot koetsier. Hij is 103 geworden! Ik heb hem nog meegemaakt en “koetsierverhalen” uit zijn mond gehoord.

Ooit heb ik, in een klein plaatsje in Friesland, een ringsteekwedstrijd meegemaakt. We stonden aan de kant van de weg (met vele anderen) en de paarden met karretjes erachter reden voor ons langs.
Aan de overkant van de straat stond een official bij een touw met een ring eraan, daar moesten de mannen en vrouwen, die in zo’n karretje zaten met een stok in steken.
Een van de dissels van een karretje brak, terwijl de vrouw opstond, het karretje zakte naar een kant, de official viel het paard rende recht op ons af. Enorm angstig, zowel voor het paard als voor ons.
We deinsden naar achteren, maar ook daar stonden mensen.
Vóór ons stapte een man de weg op en greep de teugels van het angstige paard.
Aan de overkant waren mensen bezig met de dame en de official te helpen.
Het liep, hoorden we later, gelukkig goed af.
Paarden, prachtige dieren maar dichtbij wel ERG GROOT!

Een tijd later ging een bijna-familielid van ons de paardensport in; hij werd groom bij menwedstrijden, d.w.z. dat hij achter op het wagentje zat en meeboog bij de bochten.
Natuurlijk zijn we een paar keer gaan kijken bij zijn wedstrijden vaardigheid!

Tussen pylonen met een geel balletje erop rijden, bochten maken en weer ergens anders tussen door.
Knap als je het met zo’n team (menner, groom en 1 of 2 paarden) samen kan!
Leuk om te zien ook.

Vrijdagochtend hoorde ik dat er zo’n wedstrijd in Blaricum werd gehouden; het weer was goed, dus waarom daar niet heen? De website van de paarden was “out of order” dus we wisten geen starttijden en reden erop goed geluk heen. (Als we NIKS zouden kunnen zien, zouden we doorrijden naar de beste ijssalon van ’t Gooi: de HOOP, zo hadden we dan toch nog een “doel”)



We zagen de paardenwagens, tenten, hekken, paarden, paardenmensen, maar geen ingang.
De “normale” ingang van het terrein was met een groot hangslot gesloten.

Verderop stond een geel gejaste meneer.
We vragen hoe we op het terrein kunnen komen
Gele meneer: “ NIET, Coronaregels!”
Wat blijkt? Er mogen maar 2-daagse evenementen worden georganiseerd, dus als er een derde dag is, moet dat zonder publiek! Zaterdag en zondag mét, vrijdag zonder publiek.
De man in het gele jasje zag onze teleurgestelde blik en wees ons een omweg.

Weg van het grote terrein naar de ruitervereniging. Daar was een menwedstrijd waar we wél bij mochten zijn. We snappen “het” niet helemaal, maar reden naar het paardensportterrein.
Er zijn weinig mensen dus veel goede plekken om het allemaal te kunnen zien.
We bleken de laatste 4 deelnemers te kunnen zien; we zagen één foutloos parcours binnen de tijd!

Toen was het pauze!
Wij besloten om dán een ijsje te halen.

Het was rustig bij ijssalon de Hoop, een unicum, vorige keren stond er een rij buiten.

Nog te zien:

In Blaricum 4 september (KNHS) Menwedstrijden en 5 sept: Tuigpaardendag
Geen toegangsprijs, Parkeren vlakbij; gratis!