Planten planten

Zelden lees ik een tuinboek, daarin zie ik misschien wél iets ik in onze tuin zou willen planten, maar het is bijna altijd zoals ook bij de kapper: ik zoek in een kappersfotoboek een kapsel uit dat ik graag zou willen en ALTIJD zegt de kapster dan dat DAT kapsel bij mij niet gaat want mijn haar is; té stijl, met kruintjes, teveel slag, te dik, te dun etc.
In een tuinboek moeten de planten op het plaatje altijd in kalkrijke/arme grond ( grondsoort die we NIET hebben) staan; zon hebben terwijl waar ik ze neer wil zetten schaduw is (of andersom)
Ik heb tuinboeken opgegeven.

Ik zet in de tuin iets neer (omdat er iets is doodgegaan bv) soms overleeft het, soms niet. Onze supermarkt heeft tuinplantjes ( voor € 1,- of € 3,-; een prijsje waardoor je wel eens iets kunt “proberen”)
Ik koop ze en we zetten ze neer waar we willen.
Soms redden ze het, soms niet! Dáár heb ik NU vrede mee.


Onlangs kreeg ik een tuincolumn onder ogen waar één zin mij opviel:” Rozen in de schaduw, je kunt net zo goed gaan zoeken naar een kabeljauw die kan fietsen”
Ik ben gek op mensen die met humor over hun vak schrijven. Dit artikel werd geschreven door Romke van de Kaa.

Alleen de naam al! Ik stelde hem voor als een soort grote, humorvolle tuinkabouter met een kruiwagen.
Op internet  zag ik een foto van Romke, en ja, hij voldoet aan het beeld dat ik me  van hem voorstelde, compleet met lachende ogen.(geen kruiwagen maar een schoffel. Ook goed)

Natuurlijk ging ik meteen verder lezen. Nog zo’n strofe : “Een plant die vaak teleurstelt is lavendel
Wie niet over een zonnige tuin vol goede doorlatende kalkrijke grond beschikt zou geen lavendel moeten willen” en verder over de lavendel: “De temperatuur verandert hier wel,  maar we wonen nog steeds niet in de Provence”

Inderdaad toen we ooit terugkwamen uit Frankrijk en de bloeiende lavendelvelden hadden gezien wilde ik ook lavendel in de tuin. De tuin was/is klein en er stond al heel wat in, dus van een lavendelveld kon geen sprake zijn; het werd één struikje.
Jaren heeft hij er gestaan en stakerig gebloeid, geen mooi gevormd vol paars struikje! Maar hij was er!
Ik kocht een snoeiboek! Ná de zomer werd de lavendelstruik “terug” gesnoeid! (stom werkwoord: alsof je ook heen kan snoeien?)
De plant was daarna zó boos op me, nooit meer gebloeid. Mijn lief spitte hem er een jaar later uit, geen gezicht een paar stammetjes met niks; geen blaadjes, geen bloemetjes; een boos (dood) struikj

Sindsdien heb ik ettelijke keren een lavendelstruikje gekocht, en even zo vaak haalde hij het volgende jaar niet. Ook nu staat er weer een (onlangs gekocht) lavendelplantje in vermoedelijk “verkeerde” grond!

Welke grond onze tuin dan heeft?
Geen idee, sommige planten doen het, en andere niet (ik maak er geen studie van)
Nu las ik Romke’s woorden: “Planten aan de grond aanpassen is een stuk eenvoudiger dan de grond aanpassen aan planten.”

Dát is precies wat ik nu doe, ik plant wat het doet, en misschien daarna nog eenzelfde plant; gaat het niet dan komen er niet meer van dat soort planten. Gelukkig hebben we een vrij vaste basis, heel veel groen: varens en struiken, rododendron, hortensia, en zo ( die het allemaal “doen” en tijdig worden gesnoeid)

Als ik Romke op internet nazoek*) ontdek ik ook dat hij boeken heeft geschreven met titels als
Tuinieren gaat niet over rozen;
Geluk is een grasveld;
Alles kan wachten;
Buiten de Perken.

Leuke titels. Wie weet sla ik toch nog eens een tuinboek open. Maar dan wel één geschreven door Romke!

Ons terugtrekzithol met bankje en schaduw en klimplanten die het mega goed “doen”

*) Van de Kaa woont op landgoed  Hof te Dieren, voormalig bezit van stadhouder-Koning Willem III.