Kromme Rijnstreek mét fruit

Kersen kun je kopen bij de groenteboer, supermarkt, markt én dichtbij de bron: de boomgaard.
Zondag hadden we zin naar een kersenboomgaard toe te gaan om kersen te scoren.
Zelf plukken leek me leuk.
Ik zocht op internet.
Het blijkt dat kersenboomgaarden bijna altijd in “Christelijk gebied” zitten. Gevolg: Zondags dicht!
Ook blijkt dat “ zelf plukken” NIET (meer) gedaan wordt. Ik weet niet of dat komt door Corona of dat sowieso meer een ding van “vroeger” is.

Elke vakantie in Engeland gaan we minstens één keer naar een “Pick Your Own farm” om het fruit dat daar wordt aangeboden zelf te plukken. Een paar jaar geleden stonden we op een camping die PYO had en hebben we nog een paar keer late aardbeien geplukt en bessen geplukt!

Ook in Nederland zijn we een paar keer bessenplukboerderijen tegen gekomen: in Noord Brabant (oppassend op huis van vrienden) zagen we een bord langs de kant van de weg staan en hebben we (te) veel zwarte bessen geplukt. We hebben ze in porties ingevroren en daar in het vriesvak gelegd. Bijna waren we ze, bij het naar huisgaan, vergeten!

Mijn lief vond op internet een kersenboomgaard in de Kromme Rijnstreek die op zondag WEL open was, niet om zelf te plukken, maar wel met de lekkerste kersen!

We nemen de toeristische route. Onze “beloning” komt snel, 2 ooievaars in een weiland en een paar weilanden verder; nog 4 ooievaars!

Aan de weg zien we bij Bunnik een vlag: daar is het; fruitkramen hebben vaak, om aandacht te trekken, een rood/wit/blauwe vlag uit hangen.

Van oudsher is de Kromme Rijnstreek een kersenstreek. De vochtdoorlatende grond langs de rivier schijnt een goede voedingsbodem voor kersenteelt.

De geschiedenis van de kersenteelt in Nederland gaat ver terug: het waren de Romeinen die de kers naar Nederland brachten. Voor het transport van o.a. de kersen werd, tot eind 19e eeuw, gebruik gemaakt van de rivier. Met een speciale schuit, de Krommerijnder werden de kersen vervoerd.

We zien de Kromme Rijn, om erbij te komen lopen we onder een berceau van druivenranken ( de druiven zijn nog niet rijp!)
We zien de kersenbomen, sommige mét en sommige zonder netten eroverheen. Nergens zie ik een kers in de boom hangen, alle bomen (al) leeg!

We zien bordjes bij jonge bomen met kersenrassen, één heet Bellise; ik zoek deze kers thuis na:
Franse herkomst; Middelgrote (Ø 24-28 mm, Ø 7-9 gram) zoete, matig aromatische vruchten met een laag zuurgehalte en een matige stevigheid; Vruchtkleur: rood tot donkerrood.

Bij de fruitkiosk kopen we kersen én pruimen én ik vraag naar de betekenis van de Knapschinkel.
De kersenverkoopdame vertelt dat het de naam is van een boerderij in de buurt ( 1678 herbouwd op de plek van een nog oudere boerderij) Wat het woord betekent weet zij ook niet.

Als we terug willen rijden, nét in de auto, begint het te druppelen. Onderweg gaat het hozen, de ruitenwissers kunnen het amper aan. Als we weer bij de weilanden zijn, toch een klein uurtje later, staan alle 6 de ooievaars er nog steeds! (het zijn echte géén neppers!)
Thuis liggen de kersenontpitters klaar: kersen eten!