Over het milieu kun je ontzettend veel lezen; hoe we het aan het verknoeien zijn, welke plannen er zijn om het tij wat betreft het milieu te keren en welke maatregelen je zelf kunt nemen om het milieu minder te belasten.
Soms lees ik over een idee dat mij top lijkt en blog ik erover, een andere keer lees ik over cijfers aangaande het milieu en sla ik stijl achterover, en blog erover.
Nu las ik weer iets waar IK verbijsterd over was en dat was over het milieu en fietsen!
Fietsen – geen brandstofuitstoot en op lopen na, de meest milieuvriendelijke manier van transport.
Maar….
Fietsen moeten ook geproduceerd worden en op zich brengt dat natuurlijk ook een belasting voor het milieu met zich mee. Om minder fietsen te produceren en tóch mensen per fiets van a naar b te kunnen laten is er ooit een project DEELFIETS ontstaan.
In Nederland, een echt fietsland, maar ook in China, in de grote steden.
Het leek voor grote steden in China een geweldig idee; de wegen waren daar auto-overbelast (gevolg; smog) de populatie groeide en veel mensen die in de grote steden woonden konden zich geen auto veroorloven, wél een abonnement op het deelfietsenplan.
Met een abonnement kan, via smartphone, de fiets van slot gaan en voor zo’n 20 cent per uur kan hij worden meegenomen.
Je kon de deelfiets achterlaten waar je wilt; er waren geen regels.
Het werd chaos! Zo erg dat de landelijke regering zich ermee heeft bemoeid en er regels zijn opgesteld.
Dat neemt niet weg dat er nog miljoenen kapotte deelfietsen “ergens” liggen te wachten om vervoerd te worden naar een fietsenkerkhof.
fietsenkerkhof Sjanghai
En, nu komt het : Om milieuvriendelijk te kunnen deelfietsen moet zo’n fiets minimaal 686 keer worden gebruikt; dat is dan om de uitstoot die én bij productie én bij de afbraak plaatsvindt, te compenseren.
In 2020 becijferden wetenschappers van de Chinese Academie of Sciences deze minimale gebruikstijd.
De deelfietsen in China halen die leeftijd vaak niet!
Ik las dat in 2019 volgens het Ministerie van Transport in China 70 bedrijven deelfietsen aanboden en dat ze samen 16 miljoen fietsen bezitten en er 130 miljoen gebruikers geregistreerd staan.
In Sjanghai (24 miljoen inwoners) waren ( in 2019) 1,5 miljoen deelfietsen; de Sjanghai Bicycle Association berekende dat er maar plek was voor 600.000 fietsen!
De gemeente Sjanghai stelde daarop speciale parkeerplekken voor deelfietsen op; het hielp niet echt.
Daarop namen ze 150.000 deelfietsen in beslag, die werden op een hoop “ergens” gedumpt.
Ook niet erg milieuvriendelijk!
NEDERLAND en deelfietsen:
Het eerste soort deelfietseninitiatief in Nederland kwam er in de jaren ’60 in Amsterdam: het Wittefietsenplan door de Provobeweging.
In Nationaal Park de Hoge Veluwe kun je een gratis witte fiets gebruiken om in het Park rond te rijden (1974 begonnen met 50 stuks NU ca.1800 witte fietsen)
Verder kennen we in Nederland de OV-fiets; een initiatief van de NS; op stations staan fietsen te huur.
Ook in Amsterdam was het “parkeren” van deelfietsen voor veel Amsterdammers een doorn in het oog, zodat de Gemeente Amsterdam ook dáár heeft ingegrepen.
Onlangs (afgelopen juni) heeft Amsterdam voor de looptijd van 2 jaar, een klein experimenteel deelfietsenplan toegestaan: 1300 deelfietsen en 100 buurtbakfietsen.
Om te voorkomen dat de deelfietsen tot parkeeroverlast gaan leiden wordt het systeem van back-to-many gehanteerd: deelfietsen moeten bij een van de locaties van de aanbieders terug gebracht worden en de buurtbakfietsen hebben elk een eigen parkeerplek.
Elke dag wat - blog 