Geboortehuis

Ik ben zelden terug geweest naar het huis waarin ik geboren ben en waar ik tot mijn 6e jaar gewoond heb. Onlangs kreeg ik “opeens” zin om dat weer eens te zien.
Het zag er “anders” uit dan ik me herinner en ook de omgeving was totaal veranderd.

Het huis zoals het was, mét heg en zoals het nu is, zonder heg met “hok” in de voortuin

Aan één kant van de straat stonden huizen, waaronder het drie-onder-éénkaphuis, waarvan mijn ouders er één huurden.
Aan de andere kant van de straat was een hele hoge heg daarachter lag het rusthuis HEBRON.
Het was een voormalige villa “Belvedere” dat in de volksmond “het Hertenhuis” werd genoemd omdat het ooit vlakbij een hertenkamp lag.
Dat was echter allemaal (ver) vóór ik geboren werd.
Ik kende het alleen als rusthuis.

Wij konden het rusthuis vanuit ons huis niet zien, alleen een heg met hoge bomen erachter.
Daar heb ik nog “bewijs” van; mijn vader was een zondagsschilder en schilderde het uitzicht vanuit ons huiskamerraam; het uitzicht: onze (lage) heg en Hebrons hoge bomenheg!

Aan het rusthuis zelf heb ik weinig herinnering. Ik zag het alleen als ik, samen met mijn broer,  in de herfst door een gat in het hek kroop om beukennootjes te zoeken; er lagen daar heel veel.
Het was best spannend want kinderen mochten daar NIET zijn. Ik denk dat onze ouders in de herfst een oogje toeknepen want als we thuis kwamen met een trommeltje vol beukennootjes werd nooit gevraagd waar we die vandaan hadden (dat was wél bekend)
Mijn moeder bakte er een ” plakkaat” van dat ze in stukjes sneed, het was stroperig en zoet, we noemden het nougat.

Mijn geboortehuis stond in een heel rustig straatje.
Het ís nog wel een rustige straat, alleen de uitstraling van toen is weg door bebouwing aan de overkant van ons huis.

Misschien was het niet slim om er nog eens te gaan kijken en was het beter de herinnering van toen te bewaren.
Te laat!