EK en WK herinneringen

Voor Nederland is dit EK weer voorbij: gisteren werd het Nederlands Elftal door het Tsjechische uitgeschakeld!

Toch nog één blog over voetbal.
Een terugkerend evenement roep vaak herinneringen op aan de eerdere versies ervan.
Zo is dat bij mij ook met dit voetbalevenement
Dit voetbalevenement triggerde voetbalgerelateerde herinneringen

In de zomer van 1974 waren we met vakantie in voormalig Joegoslavië.
Het WK voetbal was kort daar voor in Duitsland geweest; Nederland had in de finale van Duitsland verloren: 1-2.

Overal waren we dat jaar in Joegoslavië waren: op een terras, in winkels of op een boot, kregen we, zodra men hoorde dat we Nederlanders waren,  reacties over het voetbal.
Men had “medelijden” met ons Nederlanders; de Joegoslaven gunden ons de overwinning meer dan de Duitsers, merkten we.

De kers op de taart, qua reacties, was op een terras, ná de maaltijd; we hadden (nog) geen toetje besteld; de ober kwam met 2 sorbets aan, ik opende mijn mond al om te zeggen dat we die niet besteld hadden maar de ober, aardig, geen woord over de grens sprekend, was me voor ”Cruijff,  Neeskens” wees hij op de ijsjes, lachte en liep weg. We hoefde de ijsjes niet te betalen, het was zijn troostprijs voor ons!

Nog een vakantie/voetbal herinnering deze keer in Engeland

Zo’n 25 jaar later waren we op kampeervakantie in Engeland terwijl het EK voetbal “ergens” aan de gang was. We trokken van camping naar camping en, weinig geïnteresseerd in voetbal, deden we ons ding: we bekeken, wandelden, bezochten en kookten ’s avonds meestal op de camping.
Pas als het te koud of te donker was gingen we onze tent in.
Op een avond hoorden we, in de tent zittend, “gerommel” vóór onze tent en een bescheiden stem ”Hello, hello” roepen
We ritsten de voortent open: een Engelsman stond voor ons:” I thought you’d like to know that your country have won”  Onze  nummerplaten hadden ons verraden: Nederlanders; DUS verondersteld voetbalgeïnteresseerd. We hielpen hem niet uit zijn droom “Thank you for letting us know”
De volgende dag trokken we verder.


De laatste herinnering speelt zich ook af in Engeland op vakantie, deze keer samen met volwassen zoon en schoondochter én weer was er een EK (of WK?)




Niet ver van de camping was een pub mét grote schermen waar de voetbalwedstrijden werden uitgezonden. De mannen wilden wel graag één wedstrijd  van de Engelsen zien.
De pub was tjokvol, overal mensen met enorme pullen bier in de hand, kijken naar een mega groot scherm. We schoven ergens tussen, maar zagen niet echt goed. Een bardame had ons zien binnenkomen, ze wenkte ons,  liep onder een toog door naar een donker, leeg “bijzaaltje” deed het licht daar aan en zetten een (gewoon formaat)  t.v. aan; Zo konden we de wedstrijd beter zien. We zaten riant op een bank, terwijl de rest van de pubbezoekers  moesten ( wilden misschien ook wel) staan.

Er kwamen een paar  Engelsen naar “ons” zaaltje; de rest bleef “gezellig” bij elkaar commentaar én rondjes geven.
Na een tijdje bleek dat wij een fractie eerder beeld en geluid hadden dan de rest. Wij zagen een doelpunt en “iets later” zagen de mensen op het grote scherm het, getuige hun gejuich.
Dat was extra leuk!
In de pauze vertelden de Engelsen ons dat HUN team als een krant speelde en dat ze ons, Nederlanders, de totale overwinning wel gunden!

Het was een gezellige avond. Toen we, na de wedstrijd,  ’s avonds naar de tent liepen zagen we glimworpjes