Reader’s Digest

Ooit las ik de Reader’s Digest*) met toen, nog 2 miljoen andere Nederlanders.
Het heette toen een familieblad te zijn.
De eerste uitgave was, in Amerika in 1922; de eerste Nederlandstalige uitgave in 1957
In Nederland en België werd het blad ook uitgebracht onder de naam Het Beste.

Na de Tweede Wereldoorlog groeide het aantal edities en de wereldwijde oplage bereikte de 37 miljoen, met 49  edities in 21 talen.
Het  werd ooit “het grootste uitgeefsucces na de Bijbel” genoemd.

Met die “leesstof en humor uit de gehele wereld” kwamen weer een paar herinneringen boven met namen aan de rubriek “Lachen is gezond”.
Lezers en lezeressen uit de hele wereld konden grappige voorvallen uit hun leven insturen; die konden dan geplaatst worden in één van de vele edities.

Ik schreef altijd al (in een boekenkast of doos op zolder moeten nog ergens 2 gedichtenbundels staan met 2 gedichtjes van mijn hand, met hele jaargangen van een plaatselijk blad waar ik in een rubriek in had en meer ooit gepubliceerde artikelen. Waarschijnlijk ligt daarin ook wel het Reader’s Digest blad waar mijn ingezonden stukje in stond.

Leuk toen ik een brief kreeg met de mededeling dat mijn Lachen is Gezond stukje gepubliceerd zou worden. Minder leuk was dat er een fotograaf kwam om een foto van me te maken die bij het artikel moest komen. Ik houd NIET van poseren, of op een foto staan.
(Getrouwd met een fotograaf, heb ik wel eens geposeerd, maar ik vond het verschrikkelijk en behalve 1 x vond ik het resultaat zelf nooit de moeite waard)

Ik heb er serieus over gedacht om dan maar niet gepubliceerd te worden, maar in Het BESTE staan was toch wel héél gaaf! (Ik meen dat ik er ook geld voor kreeg, maar dat weet ik niet zeker meer)
Er kwam een fotograaf aan huis die een geschikte effen achtergrond zocht maar binnen niet vond. Uiteindelijk werd de foto voor onze (blauwe) garagedeur gemaakt (het was toen koud, hetgeen IK terugzag op de foto!)

Ik kreeg een exemplaar van het blad toegestuurd! De foto had voor mij niet gehoeven, maar ik vond het leuk om mijn stukje juist in dát blad te kunnen lezen.
Misschien zou u het leuk vinden om te weten wát ik geschreven had, maar ik weet het écht niet meer. Het was kennelijk leuk genoeg voor Het Beste om te publiceren! (ergens in een doos op zolder?)

Ik heb  uit de nu gevonden bijlage stukjes gelezen, mega gedateerd, de humor en het lettertype.
Maar ook deze keer las ik iets dat ik wel “meeneem” in mijn verdere leven

“Wie in de wolken is, loopt gevaar dat hij afdrijft”

* vertaling: lezers verteren