Buitenvraatbeesten.

Wij verzorgen de tuin, vijver met koi’s en poezenbeesten van familie.
Ze hebben lol in verplanten, zaaien, groenten, kruiden, fruit en sierplanten; eigenlijk in alles dat groeit en bloeit.

Verleden jaar waren gingen heel veel plantjes in hun tuin dood.
De boosdoeners bleken engerlingen (larven van kevers, oa. de mei- en junikever)
Er is omgespit en meer dan 200 engerlingen zijn aan de vogels (vooral merels zijn er gek op) gevoerd.

Dit jaar staan de meeste kruiden en eetbare planten in bakken (van de grond af, dus)

En zijn er enorme zakken met (vruchtbare) aarde gekocht

Wij, oppassers, geven planten, zaailingen in en buiten de kas regelmatig water, dus zien we ( kleine) veranderingen.
Een plant (in volle grond) zag er zielig uit, de volgende dag lag hij bijna geheel buiten de grond. Wat bleek er zaten bijna geen wortels meer aan. Ik pakte een schep en woelde wat in de grond. Twee engerlingen zag ik liggen te kronkelen; C-vormige dikke (volgevreten?)  witte, rupsachtige beesten.

Ik las dat zo’n engerling één of meerdere jaren (hangt van temperatuur af) onder de grond blijft. Dat kan, bv. in “koude” landen (Scandinavië ) wel vijf jaar zijn! Gedurende deze tijd komt de engerling nooit bovengronds! Maar blijft wel wortels eten!

Ik appte mijn familielid dat ik “die engerds” nu ook met eigen ogen in hun tuin gezien hebt.
Kort daarna kreeg ik een appje terug “aaltjes zijn besteld” (de zegening van internet: directe actie)
De vijanden van de engerlingen zijn in bestelling!

Het zijn parasieten, zo las ik. Zodra ze zijn “uitgezet” gaan ze opzoek naar de engerlingen. Als ze de engerlingen gevonden hebben dringen ze deze binnen en besmetten die met een bacterie uit hun darmkanaal. Die bacterie vermenigvuldigt zich en laat de engerling sterven.

Niet alleen engerlingen bedreigen de tuinplanten hier er zijn ook andere boosdoeners.
Drie “naast elkaar staande plantjes zien er “beslijmd en aangevreten” uit.
Het zijn Verbenaplantjes, die er normaal vrolijk bloeiend uitzien. DEZE niet en ik betwijfel of deze ooit de kans krijgen om nog te bloeien, laat staan “vrolijk”. ( het laatste plaatje is van een zaaizakje, om te laten zien hoe ze eruit zouden MOETEN zien)

Een tegeltjeswijsheid van mijn moeder vroeger luidde:” Kleine kinderen, kleine zorgen – grote kinderen, grote zorgen”.
Ik denk dat het ook zo is met tuinen: Kleine tuin, kleine zorgjes – grote tuin, grote zorgen.

De eigenaars van de tuin zijn nu elders aan het “ontzorgen”. Wij nemen “even” hun huis-haard-huisdieren-en tuinzorgen over.
Maar vooral genieten we van volop van hun huis-haard-huisdieren én tuin.