Een kat in de gordijnen

Kwart over 5. Ik word wakker op ons logeeradres.
Ik word zelden “een beetje” wakker,  ben meteen helder en wil de dag omarmen.
Ik pak mijn ochtendjas en daal de trap af.
Beneden schuif ik het kattenluikje van de nachtstand wel naar binnen maar niet naar buiten,  helemaal OPEN.
In de keuken ligt de afvalbak om, de deksel eraf. Koffieprut ligt op de grond


Ik zoek geen dader, maar een dweiltje en zet onderwijl water voor de thee op.
Er klinkt een bons in de kamer.
Ik loop de kamer binnen. Een plant ligt op de grond en…………….een witte kat zit op de vensterbank
Ons logeeradres heeft géén witte kat!
Twee katten schieten langs me heen de trap op.
De witte kat zit in de gordijnen (letterlijk )
Mijn hart klopt in mijn keel.
Op zo’n kattenpanieksituatie ben ik niet voorbereid.

Inmiddels valt een kandelaar om; de witte is weer uit de gordijnen, rent de kamer door de keuken in en “vliegt” op de magnetron (die hóóg staat)
Ik wil de buitendeur openen en de kat(ten) naar buiten laten, daarvoor moét ik langs de magnetron, waar de kat dan afvliegt, er valt weer wat op de grond.
Totale chaos.
Ik “mis” nog één hier thuishorende kat; de andere twee zijn naar boven gevlucht.
Als ik de achterdeur openzet (en vergeet dat er een dranger op zit en de deur dus meteen weer terug klapt) “vliegt” er binnen een kat over de bank.
Ik zet de buitendeur met een haak vast en ik roep mijn, nog slapende echtgenoot; dit is teveel voor één persoon.

Als hij beneden komt is “de witte” nergens  meer te zien.
Hij zoekt, ik zoek. Géén witte te zien.
Inmiddels naar buiten gevlucht?
Ik ben er niet gerust op.
We ruimen de ravage op, die eigenlijk nog best meevalt; er is, behalve een afgebroken steel van een plant, voor zover we zien, niets kapot.

Mijn lief gaat weer naar bed, het is nog veel te vroeg voor hem om “de dag te omarmen”
Ik zet thee en ga kijken hoe de 2 katten boven eraan toe zijn.
Ze lopen met me mee naar beneden.
Ik zet alle drie hun eten op de daarvoor bestemde plekken.

Na het eten gaat 1 kat naar buiten, de andere twee lopen zoekend rond.
Ik voel me er ook niet gerust op; ik heb de “witte” niet naar buiten zien gaan.
Hoeveel hoekjes zijn er in deze huiskamer/keuken waar een witte, wanhopige kat zich kan bevinden?
Ik dacht dat we ALLES bekeken hadden, maar het voelt niet goed.

Als ik denk dat er een wit kussentje in een onmogelijk hoekje achter de bank gevallen is, blijkt het toch de witte kat te zijn.
Ik stuur de 2 “bange” katten (weer) naar boven en haal meteen mijn lief (weer) uit bed.
Zoals ik eerder vermeldde; dit is teveel voor één persoon: een kat in het nauw kan rare sprongen maken!
De bank wordt verschoven, er achter blijkt een doodsbange witte poes te zitten.
Géén van ons beide is bereid de poes beet te pakken.
Achter de bank vandaan jagen lijkt de beste optie.
De keukendeur wijd open, de obstakels onderweg  aan de kant en dan de bank zover wegschuiven dat de “witte” geen bescherming meer heeft en het “open veld” in moet, waar de open keukendeur (lees vrijheid)  is.

Aanvankelijk lijkt het niet te gebeuren, mijn lief probeert  met de steel van een hark de kat de goede kant van de hoekbank op te sturen, daarna met lieve woordjes (die ik nu écht niet op kan brengen)
De lieve woordjes doen het, de “witte” rent  uiteindelijk achter de bank vandaan, naar de opendeur waar de vrijheid wacht én een boze derde kat Ook een bovenkat rent de trap af en jouwt de witte nog na. De witte springt tegen de schutting aan en verdwijnt.

Wie zegt dat katten saai zijn en alleen maar liggen te slapen?
Wij hebben na twee dagen genoeg kattenreuring gehad; van mij mogen ze de rest van de tijd “saai” op de bank gaan slapen.