Vaccinatievervoer

In de wachtkamer van de fysiotherapeut komt een dame achter een rollator binnen. Ze heeft een apart mondkapje voor, ik moet erom  lachen.

Hoewel ze aan de andere kant van de wachtkamer moet zitten (de andere stoelen zijn met rood/wit lint verboden gebied verklaard) raken we aan de praat. Ze blijkt 83 jaar te zijn en vertelt dat ze onlangs gevaccineerd is.
Toen ze de GGD belde voor een afspraak bleek ze naar een priklocatie van 25 kilometer ver te moeten.
Dat was even een “dingetje” voor haar, zonder eigen vervoer  én met een rollator lopend was openbaarvervoer geen optie.
Ze belde een taxi voor informatie. Heen en terug bleek € 120,= te kosten.
Dat was wel erg veel, ze bedankte en belde een ander taxibedrijf.

Een andere dame die inmiddels ook de wachtkamer was binnengekomen haakte hierop in “Maar heeft u dan geen vrienden die u even konden brengen?”
Ik zat met kromme tenen. Wat  dacht ze zelf? Wat een “ongevoelige” vraag!
De oude dame negeerde de vraag.

Het volgende taxibedrijf rekende € 90,= ook daarvoor bedankte ze.
Ze liep een tijdje rond met de vraag wat ze nu doen moest; ze MOEST naar Almere dus besloot een derde taxibedrijf te bellen en het maar “gewoon” te doen; ze moest er toch heen.
Nu nam ze de onderste van de lijst taxibedrijven bestelde de taxi op de prikdatum en tijd en vroeg als laatste ”Wat kost het eigenlijk?”
Het antwoord: ”Niets mevrouw, u belt met de Rode Kruis taxi, die brengt u gratis naar de vaccinatie locatie en weer terug”
“Wat had ik een geluk hé? ” De dame glunderde, dat kón ook niet anders met dat masker dat bijna haar hele gezichtje bedekte.


De fysiotherapeute opende haar spreekkamer en keek de wachtkamer rond, ze zag haar patiënt en lachte “Ik word altijd zo blij van u zo” De dame stapte kordaat achter haar rollator de spreekkamer binnen “Dát is ook de bedoeling”
Ze draaide zich even om en zwaaide naar me “Dag