
Jade is de gemeenschappelijke naam voor twee mineralen die als edelstenen worden gebruikt: jadeïet en nefriet, of een combinatie van de twee.
Nefriet wordt het meest ontgonnen in China, maar ook in Canada, Rusland, Australië en Nieuw-Zeeland gedolven.
Jade is een van de meest breukvaste edelstenen ter wereld (breukvaster dan diamant) waardoor het bij uitstek geschikt is voor snijwerken.
Ik las dat deze edelsteen een hardheid van 5-7 heeft ; de chemische formule van NaAI (Si2O6); de dichtheid van de Jade is 3,3-3,5 en dat jade bestaat uit vastgegroeide kleine korrels en viltachtige vezels, die het zeer sterk maken.
Ik heb een paar dingen van jade omdat ik het een bijzondere uitstraling vind hebben, sereen en teer (terwijl het heel hard is)
In Vietnam kocht ik een kleine boeddha van deze bijzondere groene steen (jade hoeft trouwens niet groen te zijn, het kan ook wit, oranje of bruin zijn, las ik)
Het beeldje sprak me aan. Pas thuis las ik dat jade kalmerend en stabiliserend kan werken bij negatieve emoties, gedachten en boosheid. Als dát werkt, mooi meegenomen.
Jade wordt gezien als symbool van China en heeft van daaruit heel Zuidoost-Azië veroverd.
De mooiste exemplaren met een zeer hoge zuiverheid en een volmaakte smaragdgroene kleur werden door de vroegere Chinese keizers benoemd tot “keizerlijke jade”
De edelsteen werd in China, vermoedelijk rond 6000 v. Chr. al gewonnen.
De vroegere Chinezen noemden jade de “de steen van de hemel” en associeerden de steen met onsterfelijkheid. Ook zou de steen de gave hebben om een verbinding te scheppen tussen hemel en aarde.
Oorspronkelijk werd jade,in China, gebruikt om gereedschap van te maken, maar tijdens en ná de Han-dynastie (206 v. Chr- 220 na Chr) werd het ook gebruikt voor sieraden
Niet alleen in China was jade bekend, de steen speelde ook een belangrijke rol in de culturen van de Maya’s, Tolteken, Azteken en de Maori (eerste bewoners van Nieuw Zeeland)
In oktober 2016 werd in de kranten melding gemaakt van een enorme vondst jade in Myanmar (Birma) in de staat Kachin in het noorden van het land aan de grens met China.
De steen daar gevonden woog 175 ton en was toen ongeveer 150 miljoen euro waard.
The Telegraph (Eng. krant) schreef toen dat alleen een beeld in het Jade Boeddha Paleis in China groter is dan deze vondst.
China, de grootste afnemer van jade zou interesse hebben in deze steen (of de steen ook daadwerkelijk daar aangekomen is weet ik niet)


Ik heb ook nog 2 armbandjes van jade, één gekregen van een door China reizende vriend en één gekocht tijdens een prachtige expositie MING, in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.
De tentoonstelling was indrukwekkend en ik wilde er graag iets van meenemen. Ik was niet de enige die die tentoonstelling bezocht: 73.500 mensen bezochten in het vóór Coronatijdperk (2013) deze tentoonstelling.
Wie nog meer “iets” van Jade heeft zijn de medaillewinnaars van de Olympische spelen van 2008: jade werd toen in de medailles, van de in Peking gehouden Olympische Spelen, verwerkt