Boek: Zon – Lucinda Riley

Onlangs kreeg ik een,728 pagina’s tellend, boek te leen dat het 6^de boek is in een 7 delige reeks.
(deel 7  komt 6 mei a.s. uit.) De zeven zussen
De delen zijn goed afzonderlijk te lezen, zo werd me door de uitleenster verteld, toch bleef het boek “even” onder de koffietafel vóór ik er in begon.

Een deel van het boek speelt zich af in Afrika en wordt door een oma aan haar geadopteerde, in New York wonende kleindochter verteld.
Het is een ander Afrika dan ik ken: “mijn” eerste keer Afrika was stoffig, geel, beige weinig kleur, veel woestijn met prachtige sterrenhemel  ’s nachts en oranje/rode zonsopgangen (Mauritanië)

Een gedeelte van dit boek speelt zich af in Kenia, met leeuwen en badderende nijlpaarden, met het nomadisch volk  de Masai en een blank stel dat zich aanpast aan de Masai (ook veehouders ) en gedeeltelijk zo leven én andere blanken die champagne drinkend en feesten gevend zich door de dagen heen begeven.

Als de oma vertelt is er voor een aparte benadering gekozen, die niet beschouwend, verhalend is, maar een letterlijk verslag of je er zelf bij bent, heel gedetailleerd en beeldend beschreven.
Als de oma moe wordt van het vertellen kom je, als lezer weer terug in Manhattan en wordt het snelle leven van de kleindochter weer opgepakt.
Mij waren die overgangen wat “heftig” dus legde ik het boek “even” weg, zodat de overgang naar “het andere leven” wat rustiger verliep.

Een bijzonder boek dat mij zeker een tijd bezig hield; vol tegenstellingen rijk en arm; blasé en betrokken actievoerend; zwart en wit; het snelle leven(met cocaïne) in Amerika tegen het bijna kabbelende leven in Afrika, dat draait om de seizoenen en op basics.

Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.