Ik kan niet goed tegen pijn.
Bij erge pijn schakelt mijn lichaam uit; ik val flauw.
Dat kan heel vervelend zijn.
Ik val namelijk niet “mooi”, zak niet kalm in elkaar, maar word eerst stijf als een plank en val dan om.
Dat heeft wel eens nare “bijverschijnselen” tot gevolg.


Een blaar doorprikken had bij mij tot gevolg dat ik achterwaarts met mijn hoofd tegen een vensterbank viel. Gevolg: aantal hechtingen in het hoofd.

Eén van de momenten waarbij ik “vaak” flauwval is bij het bloed afnemen en injecties krijgen.

Ik kijk niet naar de naald, zit op een stoel en het volgende ogenblik lig ik met stoel en al op de grond en kijk in de ogen van een verschrikte vampier (zo noem ik bloedprikkers)
Dat heeft niets te maken dat ze niet kundig of aardig zijn, maar als ik zeg dat ik de neiging heb flauw te vallen bij het prikken zegt 9 van die 10 dames (nooit een prikheer gehad) ”Dat gebeurt bij mij niet”
Waarna ik vervolgens toch weer weg raak.

Ik heb ooit een half jaar of zo chemotherapie gehad, een intensieve “priktijd”
Nooit flauwgevallen bij de internist, die het infuus (op mijn hand) inbracht (ik LAG dan wel in een bed)
De dag ervóór, bij een vampier voor bloedafname, meestal wél.
Toen dát de internist ter ore kwam liep hij, met wapperende witte jas de spreekkamer uit en liet mij alleen zitten. Even later kwam hij terug, de stoom kwam nog uit zijn oren “Zo, dat gebeurt niet meer” zei hij en ging weer verder tot de orde van de dag.
Vanaf dié tijd af had ik dáár mijn eigen vaste prikster, die me neerlegde en waarbij ik nooit flauwviel!

Onlangs, in het ziekenhuis, kreeg ik te horen dat ik 6 wekenlang iedere dag geprikt moest worden.
De moed zonk me in de schoenen. Iedere dag uitleggen dat ik misschien wel om zou vallen?
Ik nam (vond ikzelf) een moedige beslissing: ik ging het zélf doen.
Meteen na die beslissing wilde ik het leren, vóór ik me terug zou kunnen trekken of er tegenop zou gaan zien.

Een leuke, jonge verpleegster leerde het me en vertelde dat zij het, in haar opleidingstijd, altijd benaderde als een dartbord met een pijltje: hop erin, leegspuiten en hop eruit.
Een goed advies, ik deed het én viel niet flauw.

Er komt een nieuwe uitdaging aan: Ooit zal ik COVID gevaccineerd moeten worden.
Ben ik nu, door het zelfprikken, van het flauwvallen af?
Of hangt het van de prikster af?
U hoort het te zijner tijd.