Bijna iedereen neemt souvenirs mee als hij of zij naar een ander land gaat. Sommige mensen doen dat ALTIJD, anderen alleen als ze wat moois zien en weer anderen als ze in een “bijzonder” land zijn.
Ik besloot wat van de souvenirs die we door de jaren heen mee hebben genomen te laten fotograferen en daar af en toe een blog bij te schrijven.
Al heel jong kwam ik regelmatig in Engeland omdat familie daar woont.
Souvenirs hebben we daar toen nooit gekocht, familiebezoek is iets anders dan toerist zijn!
Toen we, nadat onze hond overleden was (en we niet alleen “even ” op familiebezoek gingen) maar ook vakanties in Engeland op campings doorbrachten, veranderde ons vakantiepatroon (hond moest vroeger lang in quarantaine voor kort bezoek, dus dat deden we niet )
De laatste jaren is Engeland eerst naar familie, een paar dagen daar en dan rondtrekken door het land en vlak vóór we op de boot gaan, nog even bij de familie langs (2019 nog, 2020 door Corona helaas niet, 2021 nog onzeker)
Door te kamperen kijk je anders naar een land dan “veilig” bij familie onder hun dak.
Zo waren we een vakantie in Cornwall waar we oude verlaten tinmijnen tegenkwamen.
Ik nam een stuk tin van daar mee en later in een dorpje met veel winkeltjes met “pewter” voorwerpen kocht ik een klein beschilderd tinnen kikkertje dat al jaren op de lampenvoet naast mijn bed staat (het stuk tin kon ik nu niet vinden dát zit vermoedelijk ergens in een doos)
Op één van onze kampeertrektochten door Engeland kwamen we in Wiltshire waar we crop circles bekeken. Sommige mensen zeggen dat buitenaardse wezens ze maken, anderen zeggen dat het kwajongens zijn en weer anderen menen dat het ware kunstenaars zijn die “ergens” in een akker deze gigantische” kunstwerken” maken
Wie ze ook maken het is een feit dat ze vaak prachtig zijn. Het mooiste is als je ze van bovenaf, (heuvel) kan zien en overzicht hebt. Ze zijn niet altijd in het graan, we hebben er ook één van koolzaad gezien. Bij die cirkel was een uitzichttoren gebouwd. zodat je de cirkel van bovenaf zien kon. Heel attent van de makers? de boer? (Vaak vinden de boeren het NIET fijn als je door hun graan loopt en vragen ze of je op de “rails” te lopen; tussen het graan in en niet OP het graan.
Ik kocht een gidsje (nu ook “ergens” in een doos?) met gedragsregels voor op de akkers van boeren als je de crop circles wil bekijken.
Soms hangt er ook een blik met gleuf erin aan het hek om een donatie in te doen. (Eén keer werd ons door een buurman geadviseerd NIET naar die akker te gaan omdat de boer met een geweer klaar stond om iedereen van zijn erf te jagen)
We kwamen er “bijzondere” mensen tegen, zittend in de cirkel contact makend met de cosmos,”ongelovige” die “het” allemaal flauwekul vonden en mensen die graankorrels analyseerden omdat er “buitenaards leven” bij geweest was!
Deze, in hout gebrande hanger, is een souvenir van zo’n graancirkel!
Sommige graancirkels zijn enkele voetbalvelden groot.
De grootste graancirkel (Guinness Book of Records) 2009 was 35 voetbalvelden groot en stelde een vlinder voor en lag in Nederland bij Wilhelminadorp
Mijn lief is geïnteresseerd in oude manuscripten zoals the Book of Kells en het Lindisfarne manuscript.
Dus toen wij in Durham waren wilde hij graag naar de bibliotheek van de Kathedraal van Durham
waar Durham-evangeliarium bewaard wordt, óók ontstaan in het scriptorium van de abdij van Lindisfarne op het einde van de 7e eeuw. Letterlijk monnikenwerk.
In het zilverwerkwinkeltje vlakbij de kathedraal kocht hij dit zilveren hangertje voor mij, met een
Keltische knoop.
Een nog steeds veel gedragen sieraad, herinnering aan Monnikenwerk!
Elke dag wat - blog 
Goede morgen Baars, Ik heb nooit van de graancirkels kunnen “genieten”, daarom ben ik blij met jouw blog en permiteer ik me de vraag aan jouw hoe, met welk gevoel jij die beleving hebt geregisseerd. Voor mij is het een mysterie, waaraan ik nog geen betekenis heb kunnen geven, de neiging gaat naar buitenaardse bezoekers. Ik vermoed dat veel van je lezers dezelfde vraag aan je hebben, Johannes
LikeLike
Het waren heel bijzondere ervaringen. In sommige graancirkels “voelde”ik iets, een aparte sfeer( zonder dat dat van mensen afhing) Ik heb lezingen gevolgd van Jane Ossebaard ( een “autoriteit” op dat gebied) Ze was toen nog redelijk”gewoon” maar is later een “aparte”kant opgegaan, die voor ons veel en veel te ver ging.Nu stuurt ze ons nog mails en is ze, in onze ogen, helemaal van het pad af) Dat er bijzondere dingen gebeuren daar sta ik voor open. Als je in zo’n graancirkel staat KUN je bijna niet anders dan geloven dat dit NIET door mensenhanden is gemaakt. Aan de andere kant kun je op internet vinden hoe, vaak jonge mensen, de graancirkels maken met plakjes en spijkers.
Ik ben er mee gestopt om een verklaring te moeten vinden; ik vind ze mooi, bijzonder en geniet alleen nog maar!
LikeLike
Dank voor je antwoord, mijn verlangen om er een keer in te staan is geheel verdwenen, ook al vanwege het coronagebeuren. Johannes
LikeLike