Schrijfster: Judith Visser
Met als ondertitel: Alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is.

Publicatie 2018

Soms lees je een boek waar je, ook als het uit is, niet van loskomt.
Zo’n boek is Zondagskind.
Het heeft me diep geëmotioneerd, zo erg dat ik soms niet verder kon lezen.

Het gaat over een autistisch meisje: Jasmijn Vink.

De schrijfster Judith Visser ( geboren 1978 Rotterdam) heeft dit autobiografische boek geschreven omdat ze, zoals ze zelf zegt “Boeken  wil schrijven die voor mensen iets betekenen”
Dat gebeurde zeker bij Zondagskind
Zelf heeft Judith een vorm van het syndroom van Asperger,  maar kwam daar pas achter toen ze al volwassen was.
Het is een vorm  autisme,  een ontwikkelingsstoornis. Dit wil zeggen dat bij iemand met Asperger, zo las ik, de problemen in de sociale omgang al vroeg in het leven duidelijk worden, al duurt het soms nog jaren voordat echt een diagnose gesteld wordt.

Ook Judith kon, net als het boekfiguur Jasmijn Vink al op haar derde lezen, werd letterlijk ziek van verjaarsfeestjes en voelde zich veel beter op haar gemak bij dieren dan bij mensen.
Judith heeft nu 2 wolfshonden waarvan één naar lezingen meegaat en de ander naar bezoek van scholen: Yuriko en Fontana
Jasmijn had één hond “Senta”.

Jasmijn ontdekt, als ze 11 jaar is de muziek van Elvis Presley; er komen posters van hem op haar kamer. Ze praat niet vaak met “echte” mensen, wél met  de poster van  Elvis.
Dat is NIET gek, want ’s morgens zit de hele klas ook allemaal met gesloten ogen en gevouwen handen in de klas voor het ochtendgebed. Zoals Jasmijn zélf opmerkt “Spreken ze dan ook met iemand die geen van ons ooit gezien of gehoord heeft. En dát wordt door niemand gek gevonden”

Een geweldig, bijzonder geschreven boek; een boek dat ik niet meer vergeet!
Een aanrader voor mensen die willen lezen hoe “anders” de zogenaamde gewone wereld ook voor iemand kan aanvoelen; alsof je op dezelfde planeet woont maar géén spelregels hebt gekregen, alléén jij niet