Gehoor

Slechthorenden hebben extra problemen met de COVID-19 maatregelen zoals mondkapjes en afstand houden. Daardoor is er voor hen maar een beperkte communicatie mogelijk.
90% van de slechthorenden, zo las ik, kunnen mensen met een mondkapje  slecht tot heel slecht verstaan.
Niet ALLEEN  slechthorende hebben problemen om mensen met mondkapjes te verstaan: een derde van de goedhorenden verstaan mensen met een mondkapje onvoldoende.


Het is niet alleen COVID-19 dat de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) zorgen baart.
Zij vrezen, met onderzoek gestaafd, dat tegen het jaar 2050 één op de vier mensen gehoorproblemen zal hebben! (momenteel zijn dat 1 op de 5 mensen)


Bij kinderen kan bijna 60% van de gevallen met gehoorverlies voorkomen worden door maatregelen zoals immunisatie ter preventie van rubella en meningitis, verbeterde kraam- en neonatale zorg, en daarnaast screening voor en tijdige behandeling van middenoorontstekingen.
Bij volwassenen kan lawaaibeheersing, veilig luistergedrag en toezicht op ototoxische medicijnen (pas recent ontdekte gehoorschade door medicijngebruik) samen met goede hygiëne van het oor helpen om een goed gehoor te behouden én de kans op gehoorverlies te beperken.

Er gaat, zo heeft de WHO berekend wereldwijd  ca.1.000 miljard euro verloren doordat mensen niet goed kunnen horen. Van de 2,5 miljard mensen met gehoorschade omstreeks 2050 zullen er dan 700 miljoen mensen medische hulp nodig hebben.

Met die hulp is het in sommige landen slecht gesteld:  van de lage inkomenslanden heeft ongeveer 78% minder dan één KNO-arts per miljoen inwoners; 93% heeft minder dan één audioloog per miljoen inwoners en slechts 17% heeft meer dan één (of meer) logopedist(en) per miljoen inwoners en 50% heeft maar één of meer leraren voor de doven per miljoen.

Schrikbarende berichten die ik oa. vernam door mee te doen aan de Nationale Longitudinale Studie Horen van Amsterdams Universitair Medische Centra.

Mijn stiefvader was slechthorend, kon zonder zijn apparaatje amper iets horen en mét zijn gehoorapparaat had hij last van “bijgeluiden”. Dus vaak had hij het apparaatje niet in, hetgeen communicatie met hem tot een uitdaging maakte.
Na zijn dood stuurde een familielid de vraag rond of mensen uit zijn naam, wilde meedoen bij dit langlopende gehooronderzoek. Ik hoor goed, maar ook goed horende mensen zijn nodig voor dit onderzoek. Mijn aanmelding  van toen herinnert me van tijd tot tijd ook nu nog aan de beperking die mijn stiefvader had.

Ik geloof wel dat er de laatste tijd (in Nederland) méér aandacht voor gehoorverlies is, getuige de  audicienreclames en de gebarentolk bij de persconferenties betreffende COVID 19.