Voor mij is humor van levensbelang. Humor relativeert, maakt zelfkritiek mogelijk, maakt ondragelijke dingen dragelijk en kan samenhorigheidsgevoel (als je samen om dingen kan lachen) versterken.
Er zijn vele soorten van humor:. Engelsen bijvoorbeeld maken een ander soort grappen als Nederlanders [vaak zijn Engelsen moppen (een beetje) schuin]
Maar over het algemeen kan ik hun humor wel waarderen
Vooral woordgrappen en het subtiele (een man in een jurk en dan lachen maar, is aan mij niet zo besteed)doet mij glimlachen
Humor hoeft niet altijd opzettelijk “gemaakt” te zijn. Soms gebeurt er iets of zegt iemand iets en kun je er het lachwekkende daarvan inzien.
Ook in het ziekenhuis heb ik af en toe moeten lachen. Niet alles is leuk bedoeld, maar omdat je in een totaal andere wereld bent beland komen sommige dingen komisch over:
Zoals een gesprek van 2 zusters voor mijn (immer openstaande) deur
– Wil jij zo even kamer 2 bloed afnemen? In de ellenboog. –
-Gatsie, ellenboog heb ik nog nooit gedaan –
– Wil je even op mij oefenen?-
-???-
– Dat kan hoor.-
-Maar is jouw ellenboog niet lekgeprikt dan?
– Nee hoor, rechts gebruik ik voor leerlingen om te oefenen en mijn linker ellenboog als ik zelf wat krijg-
De verpleegster die vlak daarna bij me binnen kwam en me zag lachen, wees met haar duim over haar schouder naar de gang, ik knikte.
“Zou ik nooit laten doen, maar zij is er zo makkelijk in”
Deze verpleegster vond oefenen op een sinaasappel oefening genoeg!
Nog iets waar ik iets lachwekkends in zag: het verslag van mijn operatie!
Ik was onder zeil dus heb (gelukkig) niks meegekregen van wat daar gebeurde. Het verslag was technisch en zei me weinig, maar als ik zie dat er voor mijn operatie oa een kurketrekker gebruikt is, dan heb ik daar een bepaald beeld van en moet (glim) lachen. Het zal vast een ander gereedschap zijn geweest, maar ik had deze voor ogen.
Het laatste voorbeeld dat ik met jullie wil delen en onlangs gebeurde was, toen mijn man de eerste keer na mijn thuiskomst boodschappen ging doen (normaal doe ik de boodschappen)
In de loop van de jaren hebben we aardig wat geweldige supermarktmedewerkers leren kennen. Eén van hen had, toen hij een jonge hond kreeg, ons traphekje geleend ( dat hadden WIJ aanschaft voor de logeerhonden die hier komen en we niet boven willen hebben)
Vlak voor mijn ongelukkige val had hij het traphekje teruggebracht.
”
Mijn man doet boodschappen en ziet de betreffende supermarktmedewerker
– Mocht ze niet mee?-
Mijn lief vertelt van de val en mijn huidige immobiliteit, hij wenst me beterschap toe.
Als mijn man zich opdraait om weg te lopen roept hij nog na “Traphekje moeten gebruiken he!
Elke dag wat - blog 
Hay Baars, humor is jouw sterke kant, zelfs onder deze minder leuke ( understatement of the year) omstandigheden. Maar je bent weer thuis ! Johannes
LikeLike