Eem- en Gooikust

De sneeuw uit de tuin was op één plek na, helemaal weg.
Die plek was er omdat mijn lief alle sneeuw die ooit voor de voordeur lag, dáár heeft neergegooid.

Het was gisteren lekker weer, bijna zacht te noemen.
We besluiten te gaan wandelen: langs de Gooi- en Eemkust.
Dát staat op het bordje, zodra we het  tourniquethekje door zijn. Er staat ook dat vrije wandeling op gemarkeerde route mogelijk is. We liepen, maar zagen nergens iets dat ook maar leek op een gemarkeerde route.

Een gigantisch “veld” met gras en mos, met aan de ene kant een paadje langs het Gooimeer, aan de andere kant rijen berkenstammetjes (bosje?) en daar weer naast de 27.
We besloten een “vierkantje” te lopen, te beginnen aan de kant van de berkenstammetjes en de mooiste kant (langs het water) voor de terugweg te bewaren.
We hadden laarzen/hoge schoenen aan.

Als sneeuw smelt wordt het water.
Water op een gras/mosland zakt wel weg , maar hoe diep?
Ik kan u nu vertellen: Niet erg diep.
We kwamen terecht in een soort moeras. Op sommige plekken stonden vennetjes, duidelijk zichtbaar; op andere plekken leek het alleen gras en mos, maar was het echt zompig.
Het wordt een spannende wandeling: houden we droge voeten of nét niet?
Er was daar niemand.
Halverwege zien we vóór de berkenstammetjes een plek SNEEUW. Dáár in de schaduw was nog een plek met ongesmolten witte sneeuw.

We “steken over” en lopen aan de andere kant op een soort paadje langs het water.
Prachtig is het daar. Gek genoeg is het minder drassig dáár dan aan de andere kant.
We komen een witte herder tegen met een enorme tak in zijn bek; hij staat stil, schat ons in, maar loopt dan door. We zien er  zeker niet “sterk” genoeg uit om een dergelijke tak flink ver weg te gooien; zijn baas, een stuk verder  achter hem heeft meer oog voor zijn foon dan voor de hond.
De herder loopt verder met een “dan draag ik hem zelf wel” houding

We gingen weer een tourniquetje door en komen dan op een breed pad.
Dáár begonnen de eerste regendruppels te vallen.
Het was ook té mooi om waar te zijn: de ene dag witte drab, de volgende dag (bijna) alles weg en lekker weer!
De lente is in aantocht, maar niet zo snel als we zouden willen.