Bijna iedereen neemt souvenirs mee als hij of zij naar een ander land gaat. Sommige mensen doen dat ALTIJD, anderen alleen als ze wat moois zien en weer anderen als ze in een “bijzonder” land zijn.
Ik besloot wat van de souvenirs die we door de jaren heen mee hebben genomen te laten fotograferen en daar een blog bij te schrijven.
Met de vriendin waarmee ik naar Mauritanië ging om haar dochter te bezoeken ben ik ook naar Ghana geweest, toen dezelfde dochter daarheen werd uitgezonden.
Dit keer ging ook mijn lief mee.
Behalve het verblijf bij de dochter van mijn vriendin, zijn mijn lief en ik ook een paar dagen met een gids/chauffeur samen weggeweest. We wilden behalve de hoofdstad Accra en haar omgeving ook iets meer van Ghana zien. De dochter had een 4 daagse trip voor ons geregeld.
Ergens, in de heuvels waar we overnachtten stonden op een plank olifantenbakjes, die had een lokale kunstenares gemaakt en konden worden gekocht. Een mooie herinnering aan onze overnachting daar ( échte olifanten hebben we in Ghana niet gezien)
Ze lijken van metaal, maar ze zijn gemaakt van klei en best fragiel. De lodge-eigenaar pakte ze met heel veel kranten in “voor de thuisreis”; Ghanese olifantjes “thuis” in Holland!
Zowel mijn vriendin als ik waren jarig in Ghana.
Eén van mijn cadeautjes was deze Ghanese vrouw van raffia.
De piece de résistance van die verjaardag was het prachtige spel Awalé, van oorsprong afstammend van het Ashanti volk. Een smalle “doos” van 2 soorten hout, met een ingelegde zwarte olifant. Het spel is te spelen met de bijbehorende bessen.
Een prachtig gekregen souvenir van Ghana!
Zelf kocht ik nog op een markt een gevlochten armband in de Ghanese kleuren.
We bezochten ook een kralenmakerij.
Gerecyclede flessen worden daar vermalen, het zo verkregen poeder wordt in een mal van klei gegooid, de kralen worden in buiten oventjes gebakken.
Buiten, onder de palmbomen, zaten mannen decoraties op de kleine en grote kralen te schilderen.
Dáár wilde ik graag wat kralen kopen: ik heb er een beeldschoon snoer van. Helaas is het wat te zwaar voor mijn nek, en heb ik het meestal maar een klein uurtje om, voor het weer in het sieradendoosje verdwijnt.
Erg leuk als je iets zo “bijna” hebt zien maken.
Elke dag wat - blog 