Sciurus vulgaris

Deze wetenschappelijke naam van de rode of gewone eekhoorn werd voor het eerst gepubliceerd door de Zweedse arts, plantkundige, zoöloog en geoloog Carl Linnaeus ( 1708-1778)

Wij lopen veel in de natuur en zien er maar zelden een eekhoorn. Dát zei ik laatst tegen mijn lief en in dezelfde week zagen wij er twee! Niet zo zeer in de “vrije” natuur maar overstekend op een viaduct waar wij overheen fietsten én overstekend op een fietspad vlakbij ons dorp*).
Toeval? (Ik geloof niet zo in toeval)

Wij zien een heel enkele keer een eekhoorn in de voortuin, dát zien we dan als een cadeautje van de natuur. Er hangen voederdingen voor de vogels, maar natuurlijk mogen ook de



eekhoorns hiervan snacken.
De natuurlijke vijanden van de eekhoorn zijn in de bomen: de boommarter en havik en de vos op de grond. In het wild kunnen eekhoorns 7 jaar oud worden, maar meestal sterven ze jonger, slechts een kwart van de jongen haalt het eerste levensjaar en slechts 1% van alle eekhoorns wordt 5 jaar of ouder.

De pluimstaart van de eekhoorn is niet alleen voor het mooi! De staart houdt het diertje in evenwicht bij het springen van tak tot tak en het klimmen in bomen én hij communiceert ermee: een heen en weer zwiepende eekhoornstaart betekent: alarm!

Al eerder schreef ik over de “opruiende” teksten in de natuur in Engeland over de grijze eekhoorn. Deze grijze indringer “verdringt” de rode eekhoorn, doordat de grijze soort resistent zijn voor  het parapoxvirus , maar het wel overdraagt aan zijn rode “neefje”. De rode eekhoorn is zo goed als uitgeroeid in Groot-Brittannië (Daar zijn de Engelsen boos over, ze haten de grijze eekhoorns)

Het is algemeen bekend dat eekhoorns hun voedsel verstoppen.
Ik had dit nog nooit gezien vóór we ooit een huisje huurde in Brabant, midden in een bos. We kochten zaden en noten en hingen die op in het bos. Zittend vóór de grote ruit zagen we eekhoorns (vooral) de noten pakken en een stukje verderop onder bladen “verstoppen” Een geweldig gezicht. De plek waar ze hun voedsel hebben verstopt (slechts enkele noten bij elkaar) schijnen ze, dankzij hun reukvermogen, weer op te kunnen sporen. Dát heb ik (nog) niet gezien.
Wat wij wél zagen was een Vlaamse gaai die de zorgvuldig verstopte pinda’s meteen “opgroef” zodra de eekhoorn die plek verliet!

Eekhoornvoedsel bestaat hoofdzakelijk uit boomzaden (eikels, noten en kegels van naaldbomen) Ook eten ze, als aanvulling op de boomzaden, afhankelijk van het jaargetijde, bessen, schors, paddenstoelen, rupsen, bladeren, vogeleieren en zelfs jonge vogeltjes.

Onderzoekster Barbara Clucas van de Universiteit van Californië ontdekte een bijzonder gedrag van de eekhoorns; Eekhoorns kauwden op stukjes slangenhuid die een slang ná het vervellen achter had gelaten. Vervolgens likte de eekhoorn zichzelf  af, zodat hun eigen lichaamsgeur wordt “overgeurd” door die van de slangenhuid. Ook rollen ze zich in slangenhuid, zodat ze naar slang ruiken en roofdieren én slangen ze met rust laten**)

Nog een paar “aparte” eekhoornweetjes”

* Eekhoorns komen NIET voor op de Waddeneilanden!
* Een eekhoorn is een knaagdier, heeft géén hoektanden. Hun tanden groeien hun hele leven door, ze slijten echter ook weer door het knagen en het tegen elkaar aan schuren.
* De diertjes houden géén winterslaap! ( zijn wel ’s winters minder actief)
* De oorharen van een eekhoorn zijn ’s winters langer.[Wetenschappers hebben nog niet uitgevogeld waarom dat zo is; ze denken dat het een “natuurverschijnsel” is, dat dient om het warmteverlies van de oren tegen te gaan.]
* In Nederland is de eekhoorn beschermd, wat betekent dat het verboden is eekhoorns te vangen, te doden, in gevangenschap te houden óf dit te proberen.
* Eekhoorns schijnen geen eten van soortgenoten te “stelen”
* Het verspreidingsgebied van de eekhoorn strekt zich uit over heel Europa en Noord-Azië.
* Ze kunnen tot op een hoogte van 2000 meter leven.





*) Hoewel eekhoorn snel kunnen rennen, hebben ze de neiging bij het oversteken, of wanneer er gevaar dreigt, stil te gaan zitten  en zich op te rollen als een bolletje, zodat ze dan een makkelijke “prooi” zijn voor aanstormende auto’s

**) Clucas’bevindingen zijn  gepubliceerd in het tijdschrift Animal Behaviour.

Een gedachte over “Sciurus vulgaris

  1. Hoi Baars, Ben benieuwd, wie de grijze in Engeland heeft geintroduceerd. Ik vermoed de zeelui, als huisdier. Sat is wat velen over een aantal dieren denken: zij zijn zo lief, iets voor thuis en daar gaan we weer. Maar zo gaat het met veel dieren en we zouden dat inmiddels best achter ons kunnen laten, Love Nature op TV, een zender, leert ons er veel overen en het is geen toeval (bestaat niet, toch Baars ?) dat in deze schokkende, veranderende tijd ook dat soort zaken aan de orde komen. De wereld, de aarde, trilt op haar grndvesten op een ingrijpende manier. Ik zelf voel het in mijn lijf. Johannes

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s