Wandelen op de Utrechtse Heuvelrug.

We willen lopen, maar een beetje “uit de buurt” dus we rijden vandaag naar de Utrechtse
Heuvelrug om daar te gaan lopen

We parkeren de auto bij de parkeerplaats van de Pyramide van Austerlitz, een 17 meter hoge piramide van aarde in 1804 gebouwd door Napoleontische soldaten op één van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug.
Boven op die piramide staat een stenen obelisk uit 1894.

Ik ben bij die piramide een paar keer eerder geweest en elke keer was het een teleurstelling.
Eerst toen ik jong was. Geen idee wat ik me erbij voorstelde, maar toen ik het zag was het NIET wat ik gedacht had.


De tweede keer (heel veel later) gingen we uit rijden met een (erg) oude tante die graag de piramide een keer wilde zien. Je kunt er met de auto  NIET dichtbij komen, ontdekten we toen. En lopen kon de tante amper dus ze zag alleen een glimp. Teleurstelling!

De natuur op de Utrechtse Heuvelrug is mooi, daar hebben we de piramide niet voor nodig.
We lopen een mooie wandeling, met bomen met portretten die vast iets met de Franse tijd te maken hebben. We komen alleen wat mensen met honden tegen, het is hier NU erg rustig!

Het is december maar nog wel herfst en dat was goed te zien: paddenstoelen alom.
Herfst is de tijd van loslaten en dat was ook hier goed te zien, veel dode takken en geknakte bomen. Toch had het geheel geen trieste uitstraling, waarschijnlijk door de goudgeel/bruin met bladeren bedekte bodem waar zo nu en dan even het zonnetje op scheen.

De uitspanning en de grote speeltuin zijn vanwege de Coronauitbraak gesloten, er is een groot hekwerk omheen gezet, zodat er NIET geschommeld of gewipt kan worden.
Dát ziet er allemaal wél triest uit!

We rijden, na de wandeling, een stukje richting Woudenberg naar pannenkoekhuis Bergzicht. Het restaurant is dicht, maar we zagen op de heenweg dat er een mogelijkheid was om “iets” af te halen: stamppot of pannenkoeken.
Beide gerechten hebben NU niet onze voorkeur, maar als ik “alleen en Coronaproof” bij het loketje sta zie ik broodjes warme worst liggen en dát is nu precies wat we nodig hebben na een frisse wandeling. In de auto eten we ze op.

Deze keer alleen genoten van de natuur, niet van de Napoleontisch historie.
Het was goed zo!