Al vaker blogde ik over onze bioscoopgang (vóór het Coronatijdperk zo’n 1x per maand)
Al een lange tijd hadden we bij ons bioscoopbezoek dezelfde ouvreuse, een vrolijke dame die altijd een praatje maakte en een leuk sfeer verspreidde.

Een klein jaar geleden vertelde ze ons dat ze weg moest. Haar contract was  al een aantal keren verlengd en als het NU weer verlengd zou worden moest de werkgever haar in vaste dienst nemen. Dát wilde “het hoofdkantoor” niet: personeel in vaste dienst nemen. Dus moest ze er uit en “misschien” konden ze haar na een half jaar terug nemen.
Heel jammer voor haar (ze deed het werk graag) en heel jammer voor ons, bioscoopbezoekers.
We namen bij háár laatste- keer-in-functie afscheid: zij met een traktatie voor ons, wij met een traktatie voor haar.

Ik heb het zelf ook een keer meegemaakt dat ik “gewit” zou kunnen worden als mijn contract wéér zou worden verlengd.  Mijn “chef” toentertijd had er iets “creatiefs” op gevonden. Mijn contract was afgelopen in DIE functie, dus creëerde hij een andere functie voor me en bood me daarvoor een contract aan. Ik bleef dus eigenlijk in dienst, deed hetzelfde werk, maar heette anders. Helaas werd bij de ouvreuse géén oplossing gevonden en moest ze verdwijnen.

Gisteren hoorden we opeens, fietsend langs het Gooimeer, iemand roepen ”Hé, bioscoopminners!”
We kennen elkaars naam niet! Ze was aan het joggen met een oud-collega (ook ouvreuse)
We spraken even kort (de dames koelden anders teveel af) Ze miste het werk enorm, het bracht niet veel geld in het laatje, weinig zelfs, maar ze vond het zó leuk om te doen en miste de gezelligheid.
Het terugkomen zat er niet meer in, het hoofdkantoor had een andere manager benoemd en waarom zou hij een vrouw die hij niet kende terugnemen? Héél jammer.

Gelukkig had ze nog contact met haar oud-collega (die ooit zélf bij de bios was weggegaan) samen konden ze over de “goeie oude tijd” praten en schik hebben. We groetten hen beiden.
Ook wij missen haar; het is nu sowieso anders: afstandhouden, mondkapjes voor, de “persoonlijke” noot is (noodgedwongen) weg.
Misschien maar goed dat ze deze “fase” niet mee hoefde te maken en meer vrolijke herinneringen aan de bios heeft.