Dieren in gevangenschap.

Vroeger waren de meningen over het houden van exotische dieren in gevangenschap anders dan nu. Wij hadden vroeger een apenschedeltje in de boekenkast staan.
Dat was, zo vertelde mijn vader me, het overblijfsel van een aapje dat een varende oom eens meegenomen had voor zijn ouders. De oom voer op Nederlands Indië en had het aapje daarvandaan meegenomen (dat kon toen nog)
Ik vraag me dan altijd af hoe zoiets ging; aapje kopen op een markt daar? aap in kooitje en meevaren in oom’s scheepskooi tot ze in een Nederlandse haven aanmeerden? En dan? Oom met kooitje en plunjezak naar huis ( met de bus, trein, tram?) waar moeders: “O wat schattig, dank je wel, zoon” zei?

Het aapje ging dood (vlgs mij leven aapjes niet solitair maar in groepen, dus waarschijnlijk gestorven van eenzaamheid) Mijn vader wilde het schedeltje graag hebben om te schilderen. Wat hij ook deed. (Hoe het schedeltje zo mooi schoon werd? Daar wil ik niet eens aan het denken.)

Voor wie denkt dat dit een zeldzaamheid was, heb ik nog zo’n verhaal, dat zelfs een beetje “verder” gaat..
Ook mijn man vertelde dat zijn varende oom een dier mee naar huis genomen had: een krokodilletje Het krokodilletje werd een krokodil en zat in bad . Té groot voor aan terrarium!
Uiteindelijk werd hij aan Artis geschonken (ze woonden in Amsterdam)
Het verhaal vertelt niet hoelang ze daarvóór niet in bad hadden gekund!

De varende oom  had NIETS van dit krokodillenavontuur geleerd (of misschien vond zijn vrouw het wel “schattig”) Hij nam de keer daarop een aapje mee.  Ze hadden een volière in de huiskamer waar de aap in zat. De volière stond van de grond af op pootjes De aanwezige huiskat kroop vaak onder de apenkooi.
Als de aap dat doorhad, ging zijn kleine handje door de tralies en greep hij de staart van de kat, die hield hij stevig vast en trok hem langzaam naar boven. De kat werd opgetild, de lucht in en krijste, hij kon geen kant op!
Dán had de aap had schik.
Een maf verhaal. (Ik ken mijn lief, hij overdrijft nóóit)

Het schijnt dat vroeger varende zoons hun familie dachten te verrassen met een exotisch huisdier.
Ik vraag me af hoe vaak de familie ECHT blij waren met zo’n dier.